Sosyal medyada da parça parça çok sık denk geldiğim ve burada da tamamını paylaştığınız bu yazının vardığı sonuç, Türkler Müslüman oldu, Arap kültürü geldi, kadın kadın olduğuna bin pişman oldu yargısı, tarihi olgularla ve bizzat İslam'in özüyle çelişen fundamental bir hatadır.

İslam, bir Arap kültürü paketi değil, o kültür içindeki yozlaşmış uygulamaları kökten yıkmak için gelmiş bir devrimdir.

Türklerin yaşadığı kültürel yozlaşmanın sebebini İslam'da değil, İslam'ı terk edip Cahiliye örfüne geri dönenlerin, İslam'la ilgisi olmayan başka kültürlerin etkisine girmelerinde aramak gerekir.

Kız Çocuklarını Diri Diri Gömülmesini bu yazıdan daha önce Kur'an-ı Kerim, en sert dille lanetler. İslam, bu vahşeti sona erdirmiş, kız çocuklarını bir utanç olmaktan çıkarıp, onlara miras hakkı dahil olmak üzere o çağın devrim niteliğinde haklar vermiştir.

Yine yazıda bahsedilen fahiş faizlerle... kızlarına, karılarına el koyup pazarlayan düzen, İslam'ın Riba (Faiz) yasağıyla yıktığı ekonomik zulüm düzenidir. İslam, faizi kesin olarak haram kılmış ve borçlunun onurunu koruma altına almıştır.

Dolayısıyla, İslam'ı bu cahiliye adetleriyle eş tutmak, yangını çıkaranla yangını söndüreni aynı kişi sanmaktır.

Paylaştığınız yazıda Kadın dövmek... Arap kültürüyle tanıştıktan sonra başlayan bir olay olarak sunuluyor. Bu da tarihi bir hatadır. Türkler, İslam'la tanıştıklarında kadına şiddeti değil, kadına kendi örf ve adetlerinden daha fazla verilen hakları ve değerleri gördüler.

Eski Türk örfündeki Hatunun değerini yitirmesinin sebebi İslam değil, Türklerin tarihsel ve sosyolojik değişimleridir. Açıklayayım: Eski Türk toplumu göçebeydi. Göçebe hayatta kadın, erkekle omuz omuza çalışmak, ata binmek, çadırı yönetmek ve hatta savaşmak zorundaydı. Hatun, Han’ın yanında devlet meselelerinde söz sahibiyse, hayatın zorunluluğundan kaynaklanan bir eşitlikti.

Türkler İslam'ı kabul ettikten sonra yerleşik hayata geçtiler. Tarım toplumları ve şehirleşme, dünyanın her yerinde (Avrupa'da, Çin'de, Ortadoğu'da) daha katı bir cinsiyet ayrımını ve ataerkil yapıyı beraberinde getirmişti. Kadının rolü evin içi olarak daralmıştı. Bu, İslam'dan değil, sosyolojik ve ekonomik yapı değişiminden kaynaklanan bir sonuçtu.

Türklerin yaşadığı en büyük trajedi, İslam'ın evrensel mesajı (din) ile Emeviler döneminde yeniden canlanan Arap örfü veya Abbasiler ve Selçuklular döneminde etkili olan Fars-Sasani devlet geleneğinin (örf) birbirine karıştırılmasıdır.

Örneğin, kadının toplumdan tecrit edilmesi (haremlik-selamlık uygulamalarının katılaşması) ne Kuran'da ne de eski Türk geleneğinde vardır. Bunlar İslam coğrafyasına sonradan giren Pers ve Bizans saray geleneklerinin bir yansımasıdır. Türkler, din zannederek bu örfleri de aldılar.

Asıl yozlaşma, Müslüman olmak değil, Müslüman olurken Türk örfünü terk etmek ile başladı. İslam, Türklerin Hatunu el üstünde tutan geleneğini yasaklamıyordu. Tam aksine, İslam'ın kadına verdiği değerle Türk örfü mükemmel bir şekilde birleşebilirdi. Ancak zamanla, daha dindar görünme kaygısıyla veya siyasi etkileşimlerle, Türkler kendi kadim değerlerini unutup, İslam'a sonradan eklemlenmiş yabancı kültürlerin ikinci sınıf uygulamalarını benimsediler.

Ayrıca avrat kelimesinin etimolojisi, apış arası değil, örtülmesi/korunması gereken yer, eksiklik, zaaf demektir. Bu kelimenin bugün aşağılayıcı bir anlamda kullanılması, İslam'ın bir emri değil, dili kullanan toplumun kültürel tercihidir.

Tarihi vicdanıyla okuyan herkes şunu çok iyi bilir ki Türklerin Müslüman olması bir yozlaşma değil, kadim kültürlerini taçlandıracak bir tercih idi. Yaşanan yozlaşma ise İslam'a rağmen, İslam'ın yasakladığı cahiliye adetlerine geri dönülmesi, yerleşik hayatın getirdiği sosyolojik baskılar ve kendi milli örfünün terk edilip yabancı örflerin din zannedilmesi yüzünden olmuştur.

Bu tarihi ve sosyolojik nüansları göz ardı ederek, bizzat medeniyetin kurucusu olan bir inancı, medeniyetsizliğin kaynağı gibi gösteren yüzeysel bir bakış açısıyla yazılmış bu yazıya başından sonuna itirazımı bu şekilde dile getirmiş olayım