merhaba para sıkıntısı, yalnızlık ve değersizlik hissi… bu üçü bir araya geldiğinde, hayatın ne kadar ağır ve bunaltıcı bir yüke dönüştüğünü anlamak zor değil, bir fırtınanın ortasında tek başına kalmak gibi umudunuzu tüketmiş

bilmenizi isterim ki hissettikleriniz gerçek, geçerli ve zorlu yaşam koşullarının son derece doğal bir sonucu bir zayıflık işareti değil, bizimle paylaşmanızdan cesaret alarak size hayatınızın pratik alanlarında kontrolü ele alabileceğinizi görmenizi sağlamasını umut ederek bir kaç şey söylemek istiyorum

her şeyden önce dış dünyadaki fırtınalarla mücadele edebilmek için önce iç dünyanızda güvenli bir sığınak yaratmalısnız, fnansal ve sosyal sorunları çözebilmeniz de önce içsel onarımınıza bağlı bence çünkü panik ve değersizlik hissiyle alınan kararların sağlıksız olacağına inanırım hep

kendinize yönelik, kendinize özgü bir şefkat sanatı geliştirmelisiniz, bunu yapabilmenizin iki ayağı vardır, öz-saygı ve öz-şefkat

öz-saygı, dışarıdan gelen onaya ve kendimizi başkalarıyla kıyaslamaya dayandığı için işler yolunda gitmediğinde, para sıkıntısı çektiğimizde veya başarısız olduğumuzda sarsılır ve tabi bu hepimizin başına gelir ve sağlıklı bir insanın duygularıdır

ama öz-şefkat bu değil, koşulsuzdur, dünyanın en başarısız, en mahrum, en yalnız, en sefil insanı da olsanız kendinize şefkat duymalısınız, işte şefkat sanatı derken bunu kastediyorum, konu ne olursa olsun yetersiz kaldığınızda bile kendinize iyi bir dost gibi yaklaşabilmelisiniz çok amiyane ifadeyle siz kendinize acımadıktan sonra, kimse size acımaz, siz kendinize değer vermedikten sonra kimse size değer vermez

mesela açıkçası şuan sahip olduğum en büyük servetimden, zamanımdan sarfederek size bunları yazıyorum ama başka bir yazınızda da yine kendinizden çaresizmiş gibi bahsederken görecek olsam size tek bir harf dahi yazmaya kalkmazdım

o nedenle başkalarının size bir yere kadar göstereceği şefkati kendinizden esirgememelisiniz, sıkıntılı şeyler yaşıyor olsanız da kendinize anlayışlı ve destekleyici bir dil kullanmalısınız, mesala kendinizi, halinizi asla başkasına şikayet etmemelisiniz, bu kendi kendinize duyacağınız saygıyı yok edeceği, kendinize şefkat duymanızın da önüne geçer

hayatında sarsıcı şeyler yaşayınca, bunun üstesinden gelebilen insanlar kendisiyle iletişim kurabilen insanlardır, ben de ne zaman bir başarısızlık yaşasam kendime mektup yazarım :)

para konusuna gelince de paranın hayatınızın efendisi değil, bir aracı olduğunu tüm gerçeğiyle kabullenirseniz parasızlık sizi asla üzmez. size yazan bir başka arkadaşın da dediği gibi önemlidir ama hayatın kendisi değil… heleki samimi, gerçekçi dostluklar, ilişkiler arkasdaslıklar için büyük bütçelere asla ihtiyacınız yok, dostunuza bir kahve ısmarlayacak paranız varsa bu güzeldir ama yoksa ona bir çar ısmarlamanız daha güzeldir. bir arkadaşınızla evde hazırladığınız sandviçler ve bir termos çay ileyeşil alana giderek piknik yapabilirsiniz bunun için paraya gerek yok anlamlı, gerekli bir mearhaba sonrası yeter de artar

ve mükemmel olmak zorunda değiliz, kim mükemmel ki yeni uyanmış birinin ağzının dibine sokul bakalım, kim katlanabilir o kokuya önemli olan bu metafor gibi yıkayıp paklayabildiğimiz sonraları paylaşabilmektir

umarım bizi şahit ettiğiniz hususlarda samimiyetinize binaen bu yazdıklarımız bir nebze olsun yazma amacınıza karşılık gelir

size kendi hikayenizin güçlü bir yazarı olmanızı diliyorum


qroniqa tarafından 1.11.2025 21:13:09 zamanında düzenlenmiştir.

Merhaba Ahmet bey kardeşim. Çok güzel ve samimi bir yazı yazmışsınız. İç aleminizi bir şair duyarlılığıyla dile getirmişsiniz. Bu dünya şairlere pek sevdirilmemiş. Şairler hep Kaf dağının ardını düşler. Sanırım sonbaharın da bizim psikolojimiz üzerinde etkisi vardır. Kimse dört dörtlük yaşamıyor bu dünyada. Yine de her insan yaşamayı sever. Bazen şartları eleştiririz. Bazen de kendimizi suçlarız normaldir bu, her şey gayet insanidir. Öz eleştiri yapmak insanidir. Her insanın amaçları vardır. İnsanı diri tutar bu amaçlar. Mesela sabah işe gitmek, kazandığını harcamak o da bir amaçtır. Küçük şeylerden mutlu olmaya çalışıyoruz. Çok büyük amaçlar, gerçekleşemeyecek hayaller önümüze koyup sonra da kendimizi başarısız görmemeliyiz. Küçük hedeflerimiz de olsun ki üstesinden geldikçe bizi mutlu etsin. Para her şey değildir ama önemlidir bence. Az da olsa çalışmalı kazandığını da ağız tadıyla harcamalı insan. Güzel şiirlerde görüşmek üzere...

Değerli üstadım. Duygu ve düşüncelerini cesurca anlatmışsın. Hiç kimseyi kendinden üstün görme.. Önce kendini sevmeli,kendinle barışık olmalısın. Kötü düşünceleri bir tarafa bırakıp, pozitif düşünmeye gayret et. Beterinde beteri var diye düşünüp.. yaşamın zorluklarıyla mücadele etmek lazım.. Belki de sana bu yolda, güzel ve anlayışlı bir dost lazım
ümidini yitirme. kalemine sağlık. Dost gönüllerde yaşa .Saygılar.