Isparta Yalvaç’ta kentin merkezi bir sokağı üzerinde arabamla gidiyordum. Yolun kenarında ters park halinde olan beton kamyonu ben kendinden ileri geçmek üzereyken üzerime doğru hareket etmeye başladı. Anında gaza yüklenip ileri fırladım. Bana doğru gelmeye başlayan kamyonun ön köşesine aynam çarpıp kapandı. Aynama da arabama da bana da bir şey olmadı ama o birkaç saliselik zaman diliminde ölümün kenarından döndüğümü fark ettim. Çok korktum ve ölümden kaçmanın çaresine sarıldım. Çevreyi algılamamın kuvvetli olması ve refleksim sayesinde sakat kalmaktan ve ölümden kurtuldum. Kamyonun bana doğru geldiği sol camım tarafından sol gözüme ilişiverdi. Ne yapacağımın hesabını yaparken gaza yüklenmek mantıklı geldi. O bir kaç salise içinde frene basmak gibi bir refleks gelişseydi ezilecektim.

Arabayı durdurdum kapağı açtım kamyonun içinden bana el kaldırıyor. Tam gidecekken kırılan çizilen vuruk var mı bakayım dedim. İnip baktım o arada kendisi de indi. Beni eziyordun dediğimde “kör noktada görmedim” dedi. Kör nokta değil sen ters şeride ters yöne park etmişsin yola çıkarken sağ tarafını görmüyorsun. Sinyal vermeden yola çıkıyorsun. Yani hatalı park edip ve hatalı yola çıkıyorsun.
Eve gelip kamera kaydını izlediğimde arabanın park halinde herhangi bir ışığının yanmadığını gördüm. Park etmek için yolun sağ tarafında olması gerekirken, yönü benim gittiğim istikamette yolun sol tarafına park etmiş. Yola çıkmak için önce karşı şeridin önünü kesip sonra kendi şeridimde gitmekte olan bana yöneldi. Ayrıca yola çıkmak için sinyalde vermediğini gördüm. Her ne kadar yoldan geçmekteyken yol hakkı benim olsa da sinyal verse fark edip ona göre hareket ederdim. Ayrıca orada bir inşaat falan yokmuş. Şehir meydanında koskocaman beton kamyonunun park etmesi mantıklı gelmedi. Yanlış park etmesi ise trafik kanununun ve emniyetin bileceği meseledir. Bu kamyonlar zaten beton getirmediyse beton fabrikasında olması gerekmez mi?
Beton kamyonlarının geneli diğer sürücü ve yayaları tehdit edici davranış içinde olduklarını görürüz. Bazı kamyon ve tırlar da aynı tutumu sergilemekte.
Eğer büyük araçları sevk ve idare etmekte zorlanıyorlarsa yanlarında muavin taşıyacaklar. Isparta’nın Gedikli köyünde 1970 li yıllardan 2000 li yıllara kadar neredeyse her evde bir kamyon varmış. Yük taşıdıkları hikâyeleri anlatırlar ve onları muavinleri varmış. Birçok komik muavin hikâyesi dinlemişliğim var.
Şimdi gelelim büyük araçların kör nokta deyip verdikleri zararın içinden sıyrılmasına. Dünyada teknoloji o kadar gelişti ki o görmediklerini iddia ettikleri noktaya sensör taktırsınlar. Kamera taktırsınlar. Bunları zorunlu hale getirmeliyiz.
Kimse kimseyi teknolojinin son sürat uçtuğu zamanda, görmedim diye öldürmeye hakkı olmamalı.