1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
168
Okunma
Sarı sayfalı bir mevsimdeyiz.
Zaman, solmuş bir defterin kenarında kalmış eski bir not gibi. Her şey yarım, her şey biraz geçmişin içinde. İnsan, hatıralarının arasında yürürken, bir yerden bir sıcaklık sızar tıpkı güneşin unutulmuş bir dalda kalması gibi. Belki de hayat, soluk renklerin arasına gizlenmiş o küçük parıltıdır.
İşte tam da burada, insanın içinden bir ses yükselir: “Çal güneşi parmak ucunla.”
Bu, hayata küçük bir hile, aşka zarif bir dokunuştur. Çünkü bazen yaşam, fark edilmeden çalınan ışıklardan ibarettir. Kimse görmez, ama senin içini ısıtır.
Aklına uyan bir nehir ol derim kendime.
Çünkü insan, su gibidir aktığı yatağı seçemez, ama yönünü bulmayı öğrenir. Uzaklar, dizelerine yatmalı insanın; geceler ise, ay ışığının altına uzanmalı. Zira her yalnızlık, ışığın en sessiz biçimidir.
Aşkların başladığı dakikalar vardır bir bakışın ortasında, bir suskunluğun kenarında.
O dakikaların içine renkler karışır; kiminde mavi bir sükûnet, kiminde yeşilin taze telaşı. Ve ben bilirim ki, birinin gözündeki yeşil, baharın kendini unuttuğu renktir. İşte o yüzden, gözlerin hep en başta olmalı: çünkü her başlangıç, bir göz rengine gizlenir.
Aşk dediğin, iki göğüs arası bir misafirdir.
Gelir, oturur, susar.
Onu iyi ağırlamak gerekir; çünkü kalp, ağırlamayı bilmediği sevgiyi taşırken yıpranır. Sevmek, bir sofra kurmaktır gönülde eksik tuzu, fazla acısı olsa da ikramdan kusur etmemektir.
Ve bazen geriye bir cümle kalır dudaklarda: “Bir sevmek kalasın.”
O cümle, hem dua gibidir hem de ceza.
Sevdiğini söylemekle susturmak arasında kalırsın; çünkü her kelime biraz yaradır, her sessizlik biraz dua.
Ben, seni senin gözlerinde sevmeyi, kırılmış bir kalbin tamiri gibi bilirim.
Zor iştir bu.
Aşk, ateşle dikilen bir dikiştir elin yanar, iplik kopar, yine de vazgeçemezsin.
Ama insan sevdikçe güçlenir; her düşüş, bir diriliğe kapı aralar.
Çünkü aşk, düşenin üstüne basarak yürür bazen.
Ve biz, her defasında yeniden ayağa kalkar, yeniden severiz.
Sarı sayfalı mevsimler geçer, renkler solar, ama bir tek şey kalır geriye:
sevmenin kendisi.
23-10-2025
ist
zaralıcan
5.0
100% (1)