Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde Alicik hiç kek yemiyormuş. Keklerin tadını hiç sevmiyormuş. Ne bakkaldan aldığı kekleri seviyor ne, annesinin yaptığı kekleri beğeniyormuş.

Bir gün rüyasında iki uzaylı ona “Dile bizden ne dilersen. Anında isteklerin yerine gelecek.” demiş.

Alicik “Bana çok güzel lezzetli bir kek verin.” demiş. İki uzaylı anında ona bir kek vermiş. Alicik keki çok beğenmiş. “Bir daha verebilir misiniz?” demiş. “Ama iki tane olsun.” diye eklemiş. Anında kekler gelmiş.

Alicik kekleri sonra zevkle yerim diye saklamak istemişti. İki uzaylı ona “Endişe etme. Biz sana istediğin zaman kek getiririz. Sabah uyanınca hemen yanında her zaman kek olacak. Yalnız evinizin kedisine kekleri gösterme. Çünkü bizim kekler balıktan yapıldı. Kedi balığı çok sever. Kediniz kekimizden tadarsa sen uyurken anahtarı alır kapını, gizlice açar kekleri ağzında ısırıp alıp kaçar.” demiş.

Alicik “Tamam, ben de evin bütün anahtarlarını saklarım. Kedi de bulamaz.” demiş.

İki uzaylı “Önemli olan bir şey daha var. Kedi kekinin kokusunu alırsa herkese yayar. ‘Yetişin, bütün hayvanlar buraya gelin. Burada çok lezzetli kek var.’ Der. Sizin kediniz çok kurnaz. Kedi sendeki kekleri köpeklere, kuşlara, ineklere, atlara hep söyleyebilir. Aman dikkat bütün hayvanlar evinize gelirse evinizdeki, bütün yiyecekleri tüketir. Aç kalırsınız.” demiş.

Alicik “O zaman yiyeceğimiz biterse bize ne kadar kek verirsiniz?” diye sormuş. İki uzaylı “Eğer bir gün sen bizim gibi tatlı ve lezzetli kek yapmayı öğrenirsen sana, her zaman un ve şeker getiririz. Sende onları yoğurup kekler yaparsın.” demiş.

Alicik hep bunları gerçek olarak yaşamış. Kekin tadı daha damağındaymış. Ama uyanınca rüya gördüğünü anlayınca sağına şöyle bir bakmış. Ne görsün? Rüyasında tattığı kekler varmış. Alicik yerinden hızla kalkmış evin bütün anahtarlarını toplamış, odasına geçmiş. Uzaylı kekleri afiyetle yemiş.

Sonra “Bizim kedi ‘Edepli’ ya balıktan yapılma uzaylı kekinin kokusunu hadi aldıysa?” diye düşünmüş. “Belki kedi kokuyu almadı. Ben kediden güçlüyüm. Anahtarları ona vermem.” demiş. Ama kedinin sivri tırnakları olduğunu hatırlayınca “Ben de kollarıma zeytin çatalları bağlarım.” demiş. Gitmiş dediğini yapmış.

Alicik’in annesi odaya girince “Oğlum kollarına niye çatalları bağladın.” Demiş.

Alicik “Anne ben kedimiz Edepliyi sevmiyorum. Senin yaptığın keklere Edepli hep ağzını bulaştırıyor. Yaptığın kekler ondan lezzetsiz.” semiş. Ve o günden sonra Alicik kedisi Edeplinin ağzını her gün yıkamış.

Tuna M. Yaşar