(Son bölüm)

Evin her şeyi benden soruluyordu. Bu azda olsa gururumu okşuyordu. Dört sene kadar sonra babam evlenmek istediğini söyleyince kızdık. Kızmamızın Artık sebebi babamın mal varlığının başka kişilere geçmesi korkusundandı galiba.
Babamın baskısı ile aradı ama uygun birini bulamıyorum diyordu babam. Bizde zaten babamın evlenmesini istemediğimizden isteksiz davranıyorduk. Bir gün babam uygun birini bulduğunu bizimde görmemizi istediğini söyledi. Ben ağabeymin eşi babam ve yaşlı bir komşumuz ile birkaç defa gittik gördük,uygun dedik evlendiler. Babam evlenmeden önce abime elinden geldiğince her zaman yüklü yardımlarda bulunuyordu. Bende babamdan istediğim kadar para alıyordum. Zaten babam maaşını alınca eve getirir lazım oldukça alırdı. Yani para bakımından bir sıkıntımız yoktu. Babam evlendikten sonra ben, ağabeyimlere maddi yardımı keselim dedim. Olur dedik ve maddi yardımı kesmişsek de yine maddi yardım yapıyordu. Ben ev kızıydım çalışmıyordum. Babam ve anneliğim çalışmamı istediklerinde onlara düşman kesiliyordum. Halbuki şimdi anlıyorum haklıymışlar. Maddi yardım kesilince abim babamlardan elini ayağını çekti. Ardından yengem ve yeğenimde. Ben de zaman zaman ağabeyimlere gidiyor orada kalıyordum. Abim fırsat bulduğunda,ben o evde olmadığım halde analığı hazmedemiyorum sen devamlı orada olduğun halde nasıl hazmediyorsun , her zaman bizde yerin hazır diye diye babamdan ve analığımdan soğumaya başladım. Bir gün fındık kabuğunu doldurmayack bir sebebten evden ayrıldım ve abimlerden mesajla artık eve dönmiyeceğimi bildirdim. Ben babamın bana yalvarıp geri döndüreceğini hesap ediyordum. Ama babam, ben git demedim kendi gitti deyip arayıp sormadı. Analığım her ne kadar beni geri getirmek için uğraş vereceksede babamın engellediğini,o kendi gitti bırak dediğini duyuyordum. Bende artık geri dönmeye cesaret edemiyordum. Bu arada büyük bir firmada çalışmaya başladım. O kadar gururluydum ki burnum yere düşse almayacaktım. Çalışmaya başladıktan sonra dahada dik kafalı,havalı olmuştum.
Beni birkaç defa istemeye geldiler. Babama haber verildiğinde ,ben sadece dünürlerin geldiğinde bu babamdır diye gösterilecek göstermelik baba değilim diye red etti.Ama çeyizimi vereceğini söyledi. Aynı şehirde oturduğumuz halde birbirimizi görmüyorduk.
Şimdi eğri oturup doğru konuşalım,analığımı kabul edememiştik ama o bize babamdan daha sıcaktı. Yanlış yapmışım…
Uzak bir vilayetden oraya evlenmiş kız arkadaşımın yardımıyla görücü usulü ile evlendim. Babam ve analığım ne düğüne geldiler ne de görmeye. Sadece çeyizimi fazlasıyla yolladılar. O zamanki görüşümle benim onlara ihtiyacım yoktu,ben kendime her şeyimle yeterdim….


Aradan geçen 20 sene zarfında benimde bir oğlum ve bir kızım oldu. Babamla hiç görüşmedim. Analığım vefat ettiğini duyduğum halde kızgınlığın verdiği gururla gitmedim. Analığımın vefatından kısa bir süre sonra babamında vefatını öğrendim. O kadar gururluydumki tüm hislerim gururumun arkasından geliyordu. Aklımca babamı cezalandırıyordum. Babamın cenazesine gitmedim. Ama zaman geçtikçe hayatda yaptığım şeylerin yanlış olduğunu anlıyor fakat gururumdan bunu kendime dahi söyliyemiyordum.
Canımın sıkıldığı yağmurlu bir gün deniz kenarından dönerken kemik torbası gibi kalmış bir kedinin yavrusunu ağzına alarak götürdüğünü gördüm. Elimdeki ekmekten bir parça koparıp vermek istediğimde kedi yavrusunu bıraktı bana doğru gelip acı acı miyavladı. Ben ekmeği ona attım. Kedi kendi açlığına bakmadan ekmeği alıp yavrusuna götürdü. Yavrusu ekmeği yerken aç olmasına rağmen onu sevgiyle seyrediyordu. Elimdeki ekmekten büyük bir parça kopardım kedinin yakına bıraktım ayrıldım.
Kendi açlığına aldırmadan yavrusunu düşünen bir kedi...
Gözlerim doldu. Yağmurun hızlanmasına aldırmadan yol kenarındaki bir banka oturdum.

Ben yıllarca bir gurur yüzünden hem babama hem kendime hayatı zehir etmiştim.
O yağmurun altında bankın üzerinde ne kadar oturup da ağladığımı hatırlamıyorum.
Neden sonra eve geldim. Eski eşyalarımın arasından babamın,babacığımın resmini buldum .Onu büyütüp astım. İşte evladım o resimdeki amca benim canım babamdı..."
"Ne ona torun sevgisini nede size büyükbaba sevgisini tattırdım."
Kadın ayağa kalktı duvardaki resme doğru gitti.Resmin önünde durdu. Uzun uzun baktıktan sonra kısık bir sesle, "Babacığım sen beni affedersen Allah da beni affeder,
Affet beni babacığım" dedi.
Damadı karısına "Hadi hayatım gidelim" dedi.
Tam kapıdan çıkacaklardıki damadı geriye döndü yaşlı kadının yanına kadar geldi ve "Deydimi?,tüm bunlara deydimi ?"dedi...
Yaşlı kadının boğazına bir şeyler düğümlendi bir şeyler söylemek istedi söyleyemedi.
İçeri girerken ağlıyordu.
Damadının söylediği gibi;
Değmiş miydi?

Kamil ERBİL