Cahitini ve bir bavul dolusu eşyasını aldığı gibi arkasına dahi bakmadan kaçarcasına uzaklaşır yürüye yürüye gider otoğar zaten yakındır yol ama arkaya dönse bir an dursa duraklasa ayagı bi an taşa takılsa gidemeyecegini kopamayacağını biliyordur her şey ama her şey aşkını ve esatı hatırlatıyordu kopmak gitmek istemesede gitmek zorundadır ne duracak neden duracak kimi bekleyecek herşeyi arkada geride bırakarak gitmeliyim der biner otobüse ve hızla uzaklaşır nere gidiyor kimden gidiyor ki gitmek neyi degiştirecek neyi düzeltecek bıraktıgını zannettigi herşey ama herşey defneyle birlikte içinde esat gönlünde esat aşkı defne nere gidecek gitmeler hep aşka olacak yürekte esat aşkı oldukca da aşkta duygularda acılarda hüzünlerde defne ile izmir yolcusudur ama bütün gitmeler gibi bu gitmede boşa gidişler bu gidişten tek hoşnut olan tek karlı çıkan ayça ablasıdır ayça abla heyecanla bekler cahitim kuzum geliyor der defne ikinci sıradadır artık esattan ses yok ne arar ne sorar gece biter gün aydınlanmaya başlar yol bitmiştir menzil az ileride yeni yerler yeni başangıçlar yep yeni bir gün başlar artık otobus perona yaklaşır ayça sabırsızlanır bir o yana bir buyana gidip gelir defnem beni görsn diye kendini paralar sonunda otobüs görünür ayça görür kendini gösterme derdindedir artık otobus durur defne inerken kuzumu ver bana der önce cahiti alır sarılır sarmalar öper koklar neçe sonra sende hoşgeldin kuzum defnem annem der sarılır öper abla şükür farkettin benide bende geldim ha abla der güler devam ederler cahit artık teyzesine kavuşmuştur teyzesinin kucagında eve gelirker defnem odan burası der ayça cahitle salona kanepeye oturur sever oynar saatlerce hadi paşam şimdi duş zamanı der güzel güzel yıkar giydirir cahit i uyutur defne de kahve yapmıştır annecim anlat bakalım der defne olup biten herşeyi anlatır üzülür aglarlar sonunda bir karar verirler izmirde deneyecek iki kardeş el ele verip iki yarımdan bir tüm etmeye çalışırlar aylarca anne sivasta kalmıştır zaman zaman ziyaretlerine gelir ailenin büyük çoğunlugu istanbuldadır dede amcalar dayılar zaman zaman istanbula gelmelerini isterler ama ayça nın okulu engeldir defnede sıcak bakmaktadır istanbul işine esat zaman zaman ayçayı arar cahiti defneyi sorar uzaktan uzaga yaptıgı yanlışın farkındadır defneyi arayacak aramaya yüzü yok arasada defne konuşmak istemez içi kan ağlar ama defne kırgın defne yaralıdır esata karşı konuşmaz esat ayçayla konuşur sorar uzaktan uzaga izmir hayatı yaklaşık iki yıl devam etmiş ayça bekardır ayça izmirde turizim otelcilik okumakta okul bitmiştir artık cahit büyümüş tür
iki kardeş bir yegen huzurlu ama yalnız mutlu ama kimsesiz bir hayatı kederler içinde yaşamaya çalışrlar günler günleri aylar ayları kovalar ve okul bitmiştir bir gün ayça evlenme kararı alır

defnem annem istanbula taşınalım orada bir kafe açalım kamuran sen ben der kamuran çok ciddi bana evlenme teklif etti ben de kabul ettim evlenmek istiyorum sana iş kuralım der ayça evlenir kamuran adında bir yakışıklı ile turizim otelcilik okurken okulda tanıştıgı yakışıklı efendi düzgün dürüst biridir ayça kamuranı sevmiş ve sevilmeye layık görmüş bu gençle hayatını birleştirme kararı alır evlenir ayça hep birlikte istanbula taşınır artık hayatın acıları ve kederleri istanbulda geçer kendilerine çalışabilecek bir kafe alır iş kurar kamuran ayça ve defne birlikte hayata tutunurlar bütün sıkıntıları oldugu gibi imkanlarıda böler bölüşür birbirlerine destek olup yaşamaya çalışırlar istanbul iyi gelmiştir dükkan açılır