Mutluluklarla dolu haftalar geçip gitmektedir evli mutlu çocuklu cahit aşklarının perçinlenmesine sebep olur küçücük dünyalarında en büyük destekci enneleri anne artık anne anne olur abla ayça büyük teyze cahit ise dünyaların a bir ay gibi doğmuş aradaki bütün buzları eritmiştir ama kendi aralarında defnenin ailesi kadar esatında ailesi bu evliliğe çok karşılardır bütün olup bitenleri görmezden gelerek aşka yenik düşüp evlenmişler dir esat ailesinden kopamaz kopmaya hiç cesaret edemez aile hiç konuşturmaz hiç seçenek vermez bile bütün olup bitenlere ragmen defne antalyaya gitme teklifinde bulunur orada kurulu bir düzen iş güç ev her bir imkan olmasına ragmen bi türlü kabul edemez esat defne kırılır ve gerginlikler anlaşmazlıklar bu konu üzerinden yavaş yavaş ilerler ayrı apayrı dünyaların insanları olmalarına ragmen aşk bunları biraraya getirir esat tutucu bir ailenin içinden gelir tabularını korkularını endişelerini bi türlü yenip içinden çıkamaz işler her geçen gün daha da kötüleşir defnenin ailesinin imkanları yerindedir esata bin bir türlü teklif gelmesine ramen hiç birini kabul etmez edemez nedeni imkanların defne tarafından verilmesidir gururlanır gururuna yediremez işçi olarak dahi çalışmayı kabul etmez 16 yaşındaki defneyi ve yedinci ayın içindeki küçücük cahiti anneye bırakıp gurbete gitmeyi kendine kendince doğru bulur defnenin onca çabası boşa gitmiş esat artık burbete gider bir hafta sonra defnede gider geri döndürmek esatı aşk yuvalarına evine getirmek için ama nafile esat geri dönmemiştir gelmez defne seçenekler arasına esatın oldugu şehire yerleşmeyi de teklif etmiştir kabul etmez defne bütün hayalleri ümitler biter defne yıkık dökük perme perişan halde dir ne yapacak ne yapacağını bilmez bir haldedir ne yapsa ne söylese dinletemez esata sabah geldigi şehirde öylene kadar esatı ikna itmeye ugraşsada boşa boşu boşuna bir çaba içindedir esat kurutuluşu ve çözümü defneye bilet almakta bulur sabah geldigi arabadan akşama defneye bilet alır kendisi de defneyi o şehirde yalnız yapayalnız kimsesiz bir başına bırakır defne ne yer ne içer ne yapar defne bir vurgun daha yemiştir defne bir yıkım daha yaşamıştır defne yaşama hevesini yitirmiş vaziyette akşama kadar terminal de bankta oturur otobüs saati gelir iki gözü iki çeşme biner arabaya sivasa doğru hareket eder defne ne yapabilirdi ki ne söyleyebilir ne anlata bilirdi çarsiz defne esat defneyi orada terminalde bıraktıgını yalnız bırakıp gittigini ve neler yaptıgını bir hayli zaman sonra anlamış tır ama her zaman ki gibi yanlış karar verir yanlış kararını anlamakta da geç kalmıştır koşar terminale ama nafile otobuş gitmiş ne defne ne otobus peron boş defne yok oturur banka pişmanlıkla ağlamaya başlar ben yine ne yaptım der aglar ben beni sevenleri neden hep kırıp üzüyorum neden onlara acı veriyorum diye dövünür aglar bu acılar bu hisler sadece esatın hissettikler ya defne defne ne halde der ağlar esatı görüp yanına gelen bir abi neler oldugunu sorar otobüsteki sevdigine yetişemediğini söyleyince gel kardeş bukadar ğzülme otobüste araç telefonu var şöförü arayalım der esatta şimşekler çakar bi an tamam abi der şöförü aratır şöför defneye anlatır kardeşm abi çok ağlıyor gel iki kelime biley söyle bari desede defne hayır abi benim ağladıklarımı neden görmedin abi der ona tek tavsiyem ıssız yerlerde kimselerin olmadığı yerlerde ağlasın ağlasın abi artık ben bir kişilik ağladım esat bey ğç kişilik ağlasın der kararlıdır şöföründe söyleyecek sözü kalmaz kapatır telefonu defne oğlum cahitim iyiki varsın kuzum can parem der ve siler göz yaşlarını kendi kendine yeni kararlar alır yeni yönler yeni rotalar çizer kendine ve yedi aylık oğlu cahit için siler gözyaşlarını ve esat esat sen hep benim yarım kalan yanım hep vuslatı özleyen sılam olacaksın senin aşkın bana derman olmayacak sanırım der gece sabaha kadar bütün yol boyu yanar üzülür dertlenir ne zaman benim olacaksın bir gün benim de bir yuvam olurmu akşam pencerede kucagımda oğlumla gelmeni bekleyecegim bir yuvam olurmu bir gün beni bizi anlarmısın aceba benim olurmusun bir gün aceba der gece sabaha kadar düşünür ağlar hayal eder aglar hayal kırıklıklarına ağlar babasız baba sevgisine hasret büyümek zorunda olacak cahite ağlar defne bukadar yol ne zamn geçti yolculuk ne zaman bitti anlamaz bile sabah altıda sivas otogara iner ve akşam saat dört otuza izmir otobüsüne bir bilet alır ayça abla izmirde turizim otelcilik okumaktadır defalarca davet etmiştir defneyi durmam artık bu ellerde der defneyi sivasa baglayan hiç birşey yoktur sivas defneye acılar şehri acıların şehri olmuştur artık sivas sana da senin bana verdigin aşkada uzak olmalıyım der gidecektir defne gitmelidir de eve gelir ayçayı arar ben akşam bilet aldım yarın sendeyim abla der ayça sevinir dünyalar ayçanın olur artık yalnız degildir artık kardeşi yanında ve abla kardeş hep birlikte olacaklardır çok sevinir ayça anne de defnenin gidişine olumlu bakar defne bir karar aldıysa o iş gerçekleşecek bütün herkez defneye kararlarına saygılı olmak zorunda olduklarını bilir defne acılarını kendi kendine yaşar kendi yaralarını kendisi sarmak ister neden aceba yaralarını sarcak kimsesi mi yok dertlerini paylaşacak kimsesimi yok yada yanındakiler in de işine mi böyle gelmiştir halbuku acılar paylaşıldıkca azalır sevinçler paylaşılarak çoğalır ah defne ah kalkar bir bardak çay doldurup bir sigara yakar balkona çıkar ve ön taraftaki parkı parkta yaşadıklarını an be an tekrar yaşar esatı ilk gördügü bank tam önündedir lan esat bilki seni sevmekten hiç vaz geçmeyecegim her gün her an seni yaşayacagım sen olmasan da yanımda ben bendeki esatla senin gelecegin o günü işte bu günki gibi işte bu duygular bu hislerle bugünki gibi bir elimde sigara bir elimde çay kaç yıl sonra gelirsen gel ben seni bekleyecegim der ve açar elini yaradana bütün duygularını bütün ümitlerini kırılan dökülen bütük hislerini dertlerini anlatır herşeyin sahibine yarabbi bu aşkı bu gönlüme sen koydun bu sevgiliyi bu yürege sen getirdin gönlümü esatımın aşkıyla şereflendirdin şerefimle bu aşka sahip çıkmayı bana bahşet yarabbi yarabbi der ALLAHIM SEN BENİM AŞKIMI ARTIR YARABBİ SEN BENİM AŞKIMI ARTIR YARABBİ SEN BENİM AŞKIMI ARTIR DER ÜÇ defa ve AMİN der elini yğzğne sürer rahatlamıştır artık defne saatler geçer zaman su gibi akar artık zaman gelmiştir

baba zaten sivaslı degildir ilk eşinin sivaslı olması babaya sivası sevmeye yetmiştir ilk eşi fahmeti rahmana kavuşunca da bırakıp gidemez sivası ikinci defa evlenir ikinci eşi defnenin annesi de sivaslı degildir zaten ama eşi defnesi sivastadır yine sivası bırakamaz