Açıkçası sevmedim seni, bu bir itiraf.
Ne şiirlere sığdı ne de bir satıra.
O büyük aşk dedikleri, hani o kasırga,
Benden sadece geçti, dokunmadan yelkenime.

​Ne bakışın yaktı beni, ne sözün büyüledi,
Ne de yokluğun bir boşluk bıraktı geride.
Rol yaptım belki biraz, usulca gülümsedim,
Ama kalbimin kapısı hep mühürlüydü o zaman.

​Özenmedim saçına, ellerine de dalmadım,
Sadece bir alışkanlık oldu yanımda olman.
Ne bir telaş, ne de bir heyecan duymadım,
Yüzümdeki gölgeydi, neşeyle dolan.

​Sen sandın ki her şey yolunda, her şey tamam,
Bense içimde bir yabancıyla yaşadım her zaman.
Oysa ne zordu, ne ağır bir yükmüş bu yalan,
Açıkçası sevmedim seni, inanmadım.

​Şimdi gidiyorum işte, vicdanım rahat,
Çünkü en büyük dürüstlük bu sana şefkat.
Ne bir nefret var içimde, ne de bir kin artık uzaklaş,
Sadece büyük bir "hiçbir şey" var, hepsi bu.

​Hoşça kal, yolun açık olsun benden sonra,
Belki başkası yazar o tutkulu destanı sana.
Ben o ateşi yakamadım, özür dilemek asla,
Açıkçası sevmedim seni, bu kadar basit.