Bundan üç hafta felan önceydi. Teyzem gilin evinin giriş katında balkonu var. Etrafı güllerle çevrili, orta büyüklükte kiraz ağacı adeta akşam oturmaya bizleri davet ediyor.Neyse dayım giller, teyzem giller gelmiş bize de haber verdiler gelin oturalım diye. Annem zaten önceden oradaymış. Ne güzel olurdu. Uzun süredir konuşup dertleşememiş, birbirimizin hallerini soramamıştık. Gittik selamün aleyküm, aleykümselam... Söylemesi ayıp ızgarayı yakmışlar; köfteleri, tavukları sofraya hazır etmişlerdi. Bir de semaver yakalım demişler.

Usulünü bilemediklerinden önce dayım :

-alttan yakalım öyle daha çabuk kaynar semaver.

Eniştem ise :

-yok kayınço üstten yakalım, alttan yanmaz.

Neyse odun parçalarıydı, gazeteydi derken çakmakla alıştırdı dayım ateşi. Semaver sanki boğuldu mu ne duman öyle çıkıyor ki sormayın. Üzerimize hep duman geldi.

Babam dayanamayıp :

-Yahu şu semaveri öte tarafta yakın artık.

Dayım, tamam enişte deyip aldı götürdü uzağa. Eniştem bu sefer işe koyulmuştu. Bir yerde jel buldu, onu içine attı. Bir müddeet sonra borudan ateşin ucu gözükmüş, duman da yavaş yavaş dağılmıştı. Ama bu defa altta biriken küller sorundu.

O esnada bizim hanım , çaya yetişirim diye yeni gelmişti. Tam bir semaverciydi. Yakmanın usulünü iyi biliyordu. Bir de demesin mi :

O öyle olmaz , semaveri biraz sallayın ki küller tamamen boşalsın, alta insin.

Eniştem:

-Uzakta durma öyle gel o zaman. Madem biliyorsun bu işi buyur.

Hanım da gitti, bir şeyler yaptı, etti , içindeki su fokur fokur kaynamaya başladı. Dayım dedi ben yaktım, eniştem dedi ben yaktım. Şimdi bu akşamın güzel bir sorusu:

-Semaveri kim kaynattı ?

25.07.2022