Bazen sıfıra düşersin ki, sıfırdan başlamak için.
Bazen o kadar çok ağlarsın ki, gülebilmek için.
Sıfırdan zirveye çıkmak da var, dipte kalmak da.
Aslında seçim senin; ne istersen o olacaktı.
Lakin, sen ne istersen o olacaktı.
Hangi yöne sürersen fikrini, o yöne gidecekti.

Üzülmek mi? Gülmek mi? Seçimin neydi?
Seçim senin, karar senin… Uygula yeter ki.

Hiçbir şey için geç kalınmış değil,
Yeter ki sen başlamak iste.
Sıfırdan ayağa kalkmayı dene,
Yeter ki umutsuzluğa düşme.

Önce emekle, sonra yürü, en son koş.
Dünyaya ilk geldiğimizde de böyle değil midir?
Önce emekler, sonra yürür, en son koşarsın.

Yeter ki sen bunu iste, bunu dile.
Bazen de istemesen de hayatın bir akışı vardır.
Yapmak zorunda olduklarımız vardır.
Hayatın akışına uymak zorunda kaldıklarımız vardır.

En iyisi mi? Akışa bırakalım kendimizi.
Bazen de bunu yapmak gerekir.
Belki de “böyle olması daha iyi olacak” demek gerekir.
Elimizden geleni yapıp, geriye kalanı düşünmemek gerekir.

Benim söyleyeceklerim bu kadardı. Sağlıcakla kalın.