Beş Parmağı Geçmeyecek O Nadir Duruluk

Tüketim çılgınlığı yaşadığımız bu çağda, maalesef aşktan nasibini almayan kalmadı. Her şeyin hızla eskitilip yenisiyle değiştirildiği bu döngüde, duygular da tıpkı bir kullan at eşya gibi muamele görüyor. Kısa heveslerin, gelip geçici rüzgarların estirdiği o hafif sevdaları asla anlamayacağım. Ne ben onları, ne de onlar benim kalbimi kavrayabilecek.
Benim gönlüm, çağlar öncesinden gelen bir vefanın, Mecnun’un sevdası kadar uzun soluklu bir adanmışlığın mirasçısıdır. Aşkı, birkaç mevsimlik bir heyecan fırtınası sananlara hayret ediyorum. Her fırtınada yelkenini başka limana çeviren, her yeni baharda taze bir tohuma tutunan o telaşı... Oysa ben, başladığım yola ömrümü adarım. Benim kalbim, bir şiirin en uzun, en anlamlı dizesidir; yırtılıp atılamaz, yarım bırakılamaz.Modern dünyanın hızlı tüket felsefesi, maalesef aşkı da bir deneyime indirgedi. İlişkiler sıkılmaktan, keyfiyetten ya da başlangıçtaki yüksek dopamin seviyesinin düşmesinden hemen sonra kenara konuluyor. Her defasında yeniden başlayanlara, o enerjiyi tekrar tekrar harcayanlara hayret ederim. Neden? Çünkü aşk, bir başlangıç bitiş döngüsü değil; sürekli derinleşen bir varoluş biçimidir.
Benim adanmışlığımda, vuslat şart koşulmaz. Çünkü ben, o büyülü kavuşmayı hedefleyen değil, bizzat sevme eylemini başlı başına bir vuslat sayanlardanım. Sevmek; yürüyüşün kendisidir, arayışın kendisidir, huzurun kendisidir.Aşkı, gelip geçici bir rüzgara feda edenlerden değilim; o yelkeni, fırtına kopsa da, deniz coşsa da hep aynı limana çevirenlerdenim. Benim limanım bellidir, sığınağım bellidir, durağım bellidir.
Ancak bu adanmışlık, asla koşulsuz bir teslimiyet değildir. Vefasızlık, şiddet veya sürekli değersizlik gibi durumlar baş gösterirse, işte o zaman o limanı tereddütsüz terk ederim. Zira vefa iki kişilik bir sözleşmedir; tek taraflı bir fedakarlık değil. Kalbinin limanını onurla koruyan herkes, bu gibi şartlarda terk etmelidir. Benim yuvam, sevginin ve saygının var olduğu yerde kurulur.
Bu çağda bu bakış açısının nadir olduğunu biliyorum. Anlayanların beş parmağı geçmeyeceğini de... Olsun. Kalbimin derinliğinde yatan bu sarsılmaz vefa ve kendine saygı, benim en büyük zenginliğimdir.
Siz, çabuk sevip çabuk unutanların dünyasında kalmaya devam edin. Ben ise ömrümün adandığı bu derin ve sonsuz limanda demir atacağım. Benim yolum, budur. Benim aşkım, budur.

Öle işte... :)