Evlilik, sadece iki insanın yan yana gelmesi değil; aynı zamanda iki hayatın, iki bakış açısının, iki değerler sisteminin birleşmesidir. Bu nedenle evlilikte en temel yapı taşı, benzer yaşam tarzı ve ortak dünya görüşüdür. Eğer bu temel uyum yoksa, en ufak çatlaklar zamanla derin uçurumlara dönüşür.

Bir insanın yaşam tarzı, yalnızca ne yiyip içtiği, nasıl giyindiği ya da hangi alışkanlıklara sahip olduğu değildir; aynı zamanda hayata bakışını, aileye, sadakate, sorumluluğa ve geleceğe dair duruşunu da yansıtır.

Dünya görüşü ise bunun daha da derin boyutudur: inançlar, değerler, öncelikler ve hayattan beklentiler. İşte bunlar örtüşmediğinde evlilik, bir sevgi yuvası olmaktan çıkar; sürekli çatışmaların ve mücadelenin yaşandığı bir arenaya dönüşür.

Başlangıçta “farklılıklarımız bizi tamamlıyor” diye düşünülebilir. Bir taraf özgürlüğüne düşkünken diğer taraf düzen ve disiplin arayabilir. Bir taraf eğlenceyi, gece hayatını ve dışarıda yaşamayı severken, diğeri sakinliği, evi, aile ortamını tercih edebilir.

İlk bakışta cazip gelen bu farklılıklar, zamanla anlaşmazlıklara yol açar. Çünkü evlilik, yalnızca romantizmden ibaret değildir; aynı evde geçirilen her gün, bu farklılıkları daha da görünür kılar.

Dünya görüşü farklı olduğunda, çocuk yetiştirmeden para harcama anlayışına kadar her konuda çatışma kaçınılmazdır. Bir taraf için çocuk kutsal bir emanetken, diğer taraf için sadece bir zorunlu sorumluluk olabilir.

Bir taraf için tasarruf geleceğin garantisi iken, diğer taraf için hayat “anı yaşamak”tan ibarettir. Bu durumda ortak bir yol bulmak imkânsızlaşır.

Böylesi bir evlilikte en çok yıpranan şey, erkeğin sabrıdır. Çünkü erkek genellikle sorumluluğun ağırlığını omuzlarında taşır; farklı dünyadan gelen eşine uyum sağlamak için defalarca çabalar. Fakat çaba karşılık görmediğinde, bu gayret yalnızca erkeğin tükenişine yol açar.

Kadın ise çoğu kez kendi yaşam tarzını dayatır; erkeğin emeğini, değerlerini ve bakış açısını küçümseyerek sürtüşmeleri artırır.

Unutulmamalıdır ki, evlilik yalnızca bir duygu meselesi değil; aynı zamanda bir değer ortaklığıdır. Aynı sofrada yemek yenirken farklı düşünceler olabilir; fakat aynı hedefe yürünmüyorsa, sofradaki ekmek bile huzur vermez. Çünkü evlilik, birbirine zıt hayatların zoraki birleşimiyle değil; benzer yolların gönüllü kesişmesiyle anlamlıdır.

Sonuç olarak, yaşam tarzı ve dünya görüşü farklı iki insanın evliliği, baştan yanlış kurulmuş bir dengedir. Bu farklılıklar ne kadar görmezden gelinirse gelinsin, gün gelir yüzeye çıkar ve çatışmaya dönüşür.

Gerçek mutluluk, birbirini tamamlamaktan değil; ortak bir zeminde buluşmaktan doğar. Evlilikte asıl mutluluk, aynı pencereden aynı yöne bakabilmektir.

Korhan KÜLÇE
22/09/2025