Bekleyerek amaca ulaşılabilir miydi ? Belki de tünelin ucu, böyle sorularla takılıdır. İster ayakta bekle, isterse oturarak farketmez bu. Ama insan cevabını sonunda alıyor. Tıpkı toprağın, yeşil soğanları vermesi gibi. İnsan, bunları yemekle amacına ulaşmıştır. Buna sabrederek, çabalayarak da denilebilir. Toprağı kazmak zor da olsa, sonunda bir kolaylık, bir ferahlık olduğunu unutmamalı insan. Sadece bekleyerek değil, isteyerek de amaca ulaşılabilir. Bir şeyin yapılmasını kendine inandırabiliyorsan, maça bir sıfır önde başlamış oluyorsun. Tabi bu da parantez içindeki o sihirli kelime var. Yani umut. İnsan, umudunu kaybetmemeli öyle değil mi ? Yoksa bırak amaca ulaşılmayı, bir adım bile yol alınmaz. Beklemek dedik, sabretmek dedik, çalışmak dedik, çabalamak dedik, isteyerek dedik. Bir de amaca ulaşmak için, mücadele etmek var tabi ki sırada. O zorluklarla mücadele etme hırsı, her şeye değer. Yılmadan, usanmadan, sıkılmadan. İnsan, amacına ulaşırsa sanki dünyalar onun olur. Çünkü bir hayali daha gerçekleşmiştir. Ama gizli planlar yaparak, birisinin kuyusunu kazarak değil. Bunu mubah yollardan, güzellikle, hakkını vererek amaca ulaşılmalıdır. Bir de kötü niyetli olursan asla ulaşamazsın. iyi niyetli olmak, insana daima kazandırır. Vesselam...

04.05.2025