Odamın camı onun evin bahçesine bakardı
Orada güneşle yarışan gülüşüyle bir kız yaşardı
Her gün onu izlerken içimde gizli bir şarkı çalardı

O bilmezdi ama ben çoktan yanmıştım ona
Ne gözlerimi saklayabiliyordum ne de kalbimi susturabiliyordum

Çeşmeye giderken adımlarını duyduğumda nefesim hızlanıyordu
Elimdeki testiyi düşürmemek için uğraşırken gözlerim hep onda takılı kalıyordu
Yaklaşmak isterdim ama cesaretim yoktu
Sadece eğilip suyun akışına bakar gibi yapıyordum

Gülüşü bir kıvılcım gibiydi
Bir defa gördüğümde gün boyu o anı tekrar tekrar yaşıyordum
Her hareketini hafızama kazıyor akşam olunca camın önünde yeniden hayalini kuruyordum

Bazen bir sigara yakardım
Duman göğe yükselirken hayalimde onun sesi vardı
Oysa bana hiç seslenmemişti

Ama ben inanıyordum
Bir gün o masum bakışmalar, kelimelere dönüşecekti
Ve belki de o kelimeler bütün hayatımı değiştirecekti

İsmail Gökkuş
Devam edecek