İyi niyetli olmak çoğu zaman gerçekten iyi bir şey olmamakla birlikte neden çoğu zaman sadece boşa kürek çekmekten ibaret hala çözebilmiş değilim. Mantıken herhangi bir insanı geçip, herhangi bir yaratığa ilgiyle, sevgiyle, şefkatle yaklaşınca uysallaşır yavaş yavaş karşı tarafa ilgi göstermeye başlar, ona böylesine karşılıksız ilgi ve şefkatle yaklaşmak ise karşıdakinin bir nebze de olsa iyi niyetli olduğunu gösterir. Aradaki samimiyet artar ve dengeli veya dengesiz bir ilişki başlar ama ilişkinin temelinde her iki tarafta "iyi niyetimin suistimal edilmemesi gerektiği" felsefesi oluşur.

Zıtlık elbette olur, arada nasıl bir ilişki olursa olsun çatışma elbette olmalıdır çünkü insanların birbirlerini tam anlamıyla tanıması için en kötü yönlerini görmeleri ve bu yönleriyle birlikte savaşmaları gerekir. Çünkü savaşırken güçlü olan taraf diğer taraf güçsüzken onu hedef alırsa karşı tarafın ihalesini göremez, anlamı kalmaz.

Güçsüz taraf güçlü tarafı hedef alırsa ya ciddi zarar görüp kendini gösteremez ya da alttan alınıp kendini ifade edemez. Lakin iki taraf da en güçlü yanını gösterip sağlam olmayan bağları koparıp, en sağlamlarını yapmak için sabrederse anılar, ömürlük bir hatıra sebep olabilir. Bu yüzden ufak bir çatışma için ayrılık çok saçma ve komik. Tamamıyla korkaklık demek.

Herşey iki taraf arasındaki köprünün sağlanlığına bakar...

Rüya