Bir insanın en derin yalnızlığında genellikle de ayağına dolanan yine kendi gölgesidir. O gölge ki, adını nefis koyduk sıcak, tatlı ve aynı zamanda inandırıcı, ama hepte yanıltıcı. Nefis geceyi gündüz, yalanı hakikat kılmaya çalışır, insanı kendi aynasında bile yabancılaştırır. Sen eğilince eğilir, sen yükselince yükselir ama her ne yaptıysa en sonunda seni yalnız bırakır.
Aldattığını sandığın her an, aslında görünmeyen bir ayna kırılır içinde ve o ayna aslında kendi yüzünü gösterir, ucu kendine dokunan her söz bir şekilde sahibine döner. İtaat ettiğin sözler belki bugün seni savunur, ama yarın aynı sözlerin ardına saklanarak ihanet eder. Bilinmelidir ki çıkarın terazisi her daim yalancıdır o neyin doğru, neyin sahte olduğunu tartamaz, sadece ağırlıklar değişir.
Samimiyet, bir dildir tabi anlayana konuşulmadan anlaşılmayı bekler. Dürüstlük, ise tam bir ritüeldir asla gösterişe tâbi değildir. İster konuşursun, istersen susarsın ama her halinle sözcüklerin ruhuyla örtüşsün. Çünkü “inanıyorum” demek çok kolaydır ama onu yaşamla örmek birhayli zordur. İnanmış gibi yapmak ise en ağır kinayı taşır, ve o içindeki boşluğun sesidir.
Az söyle, çok dinle derler ya. Bu bir öğüt değil, bir icraattır aslında, nefsi dizginlemenin, sorguyu başlatmanın ilk adımı. Çok konuşan, çoğu zaman kendini onayladığı ölçüde yorgun düşer, çok dinleyen ise kendini duyduğu ölçüde berraklaşır.
Nefes, gelip geçen bir misafir. Nefis ise ağır bir yük, taşındıkça insanı yorar. Bir gün nefes biter, o zaman ne makam, ne mal, ne söylem kalır. Kalan yalnızca hesaplaşmadır, kiminle yüzleştiğin değil, kim olduğundur. Bu yüzden tövbeyle, artık kendini kandırmayı bırakmaktır, hakikatle barışmaktır.
İçtenliğin varsa, sözün havaya daima ağırlık verir. Ve unutma ki ne yapıyorsan kendine yapıyorsun. Geriye dönecek tek gerçek, senin kendinle bıraktığın izdir. O iz temizse, sessizliğin bile bir müjde olur, kirliyse, en parlak gülüşler bile hiddetle yanar.
Nefisle nefes arasındaki farkı bil ve birini sustur, ötekini çoğalt, çünkü nefesle anlarsın hayatın geçiciliğini, nefisle anlarsın arzunun tuzaklarını.
Nefes biter, Nefiste biter ve bu bilinci taşıyanın adımı ağır, bakışı net ve yüreği güçlü ve bereketlidir.
*
Mehmet Demir
17925