Her ne kadar parlasan da kendi ışığınla,
Kiminin yolunu aydınlatırsın, kiminin de gölgesini.
Değerin, senin ne olduğun değil,
Kime ne verdiğindir, ne kadar işine yaradığı.

Çabalarsın, didinirsin, bir dünya kurarsın,
Ama o dünya, başkalarının kapısından içeri giremediği sürece
Bir hiçtir aslında, bir tek kişilik oyun.
Büyük bir tiyatro sahnesinde küçük bir figürsün.

Sevginin en saf halini sunsan da,
Bir başkasının ihtiyacını karşıladığı sürece anlam kazanır.
Bir omuza yaslandığı, bir yaraya merhem olduğu zaman,
O zaman paha biçilmez olur.

Ne kadar iyi kalpli olursan ol,
Birilerinin işine yaramadıysan,
Bir tebessüme sebep olmadıysan,
Görünmez kalırsın, bir toz tanesi gibi.

Bilirsin, değerin,
Sana ne verdiklerinden değil,
Senin ne verebildiğinden ibarettir.
Ne kadar iyi olursan ol,
Herkesin işine yaradığın kadarsın bu dünyada.

Ask-i-Divane