0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
193
Okunma
Nasıl unutacağım bu yüzü bilmiyorum. Her zerresinde gerçeklik, her zerresinde ayrı bir dünya var. O dünyaların içinde dolandığımı anlayamadan, konuşması bitiyor. “Geldik,” diyor; ben birden iç dünyamda buluyorum kendimi.
Orayı hiç sevmiyorum; öyle karışık, öyle karamsar bir yer ki… Hep döneyim, o “geldik” desin. Bir dönme dolap gibi, ama onun dünyasında. Oturmuş karşımda 25 yaşında, döndüm durdum, bir baktım 33 yaşında. Kederimi unuttum onunkinin yanında.
Ve bir kez daha hayret ettim, hayatı böyle içten, dolu dizgin yaşayışına. Bir bakıma da anladım, seviyormuş meğer yaşamı, şimdi her anı her yaşında. Kaçırmadan.
5.0
100% (1)
