2

09/ 2003 C i d e

Sevgilim
Monam

Efkarlıydım!..
Dağlar eteği bir vadide unutulmuş görüyordum kendimi

Hayalinin terk etmiş olmasından değil ; ne bileyim;
karman çorman duygular içindeyim, toparlanamıyorum…
‘’Arife tarif gerekmez!” derler…ki; telefonunla kendime geldim,
moralim düzeldi, o keyifle açlığımı duyumsadım…
“Aşkolsun! neden söylemedin, açılmadın ki… “ diyorsundur..

Sevgilim; Biz yazar çizerler böyleyizdir; dertlerimizi, duygu ve
heyecanlarımızı en doğru, en canlı, en derinlikli ve güven içinde
yazıya dökeriz.. Bizim sırdaşlarımız, dert ortaklarımız, bizi
bizden sonralara taşıyacak olan dünyamız yazılarımızdır.
Uzatmayayım!..
Akşam TV. Haberleri yine can sıkıcıydı.;

TRT Tv müzik kanalını açtım… sanat müziğini severim bilirsin..
Çilingir masamda palamut, yeşillik ve onun ilacı acı su vardı..
Dolunay tüm güzelliği ile odamdaydı… Gülümsüyor da;
“Bırak efkarı, kederi, bırak da çık doğaya…” der gibiydi.
Dediğini tuttum, masamı olduğu gibi bırakıp, İndim sahile…

Hava serindi. Esmer denizin ufku, sevgili gözleri gibi derindi.
Ay denizde ışıldıyor , mavi gökte asılı bir dilek kandili mi desem,
halesi içinde bir saray avizesi mi desem…
denizde çimiyor mu desem …
Ay! Ne güzel şu görünüm,
Denize serpilmiş balıkçı tekneleri ışıkları…
yoksa yıldızlar mı dökülmüş denize…
Yıldızlar yıldızlar… bulutsuz bir sonbahar akşamı mavi göğü
Yaldızlayan ;alıp insanı, sonsuzluğun yolculuğuna götüren ,
kimi silik, soluk, kimi parlak yalım yalım; kıpır kıpır yıldızlar!..

Yol boyunca yürüyorum… yaz canlılığı kalmamış insandan yana…
Rıhtım Restoranda cırtlak bir müzik… çay bahçelerinin çoğu kapalı…
Şahin Tepesi gençlerin yerinde caddeye yansıyan bilinen sesler…
Ve yaz böceklerinin devam eden akşam konserini dinliyorum…

Yorgunum, durgunum, dalgınım…yine hayalin gelip yetişiyor,
Berivan’da çay içtiğimiz, tavla oynadığımız günlerle gözlerimin önünde
canlanıp can sıkıntımı dağıtıp bana arkadaşlık ederek eve kadar geldik hayalinle…
Hoşça kal, iyi geceler, rüyanda beni görmen dileği ile…
Öpüyorum, aşkım