Hiç bir insana güvenmiyorum parmağımın ucu kadar konuşmak bile istemiyorum o şekilde yani anlatabildim mi hayır çıkarları o kadar fazla ki dünyayı kendi etraflarında dönüyor gibi zannediyorlar zannetmekten ziyade öyle düşündüklerine dair adım gibi eminim hiç birine hakkımı helal etmiyorum en ufacık şeyden tartışma yaratıyorlar hâşâ tabi yaratmak Allah’a mahsus fakat olmuyor tartışma yapıp zamanımı çalmaktan başka birşey yaptığı yok bu bir nevi kişiliğin haset etmesiyle alakali olduğuna bütün toplum aşikar görmezden gelerek ya, da münakaşaya girmememiz mi gerekiyor bilmiyorum hayat koşulları dolayısıyla soru sormadan sesimi duymadan içini gıdıklayan dürtülerin olduğunu seziyor ve hissediyorum bu üsluba karşılık canını okumak istiyorum yerden yere vurup ansızın kafamdan geçen ne varsa yapmak istiyorum fakat yapamıyorum sorumluluklarım ve bunun bir bedeli olucak cezası olucak ya da yaptırımı olucak bu yüzden susuyorum ama bu sessizliğimin bozulmasıda bir an meselesidir sessiz insanlar sınırları tükendiğinde gemileri değil direk limanları yakarlar ee tabi bunun da bir bedeli var napıcaz dostlar😊😊😊