En güzel şiirlerde,en güzel yazılarda,acı,hüzün,ayrılık,özlem var.Demek ki acı ,duyguları tetikliyor.Mutluluklar paylaşıldıkça artar,acılar paylaşıldıkça azalır denir ya...Biz mutlulukları pek paylaşmıyoruz galiba acıları paylaşıyoruz gönül dostlarımızla beklediğimiz ise birkaç övgü,birkaç avuntu cümlesi yani yaslanacak omuz ve yalnız değilsin iletisi..[bu da geçer],[sen güçlüsün aşarsın bunları],[ne güzel anlatmışsın duygularını] v.b....Bazen de zayıflıklarımızı saklayan satırlar dökülür kalemimizden [Unutamazsın demiştin,bak nasıl unuttum.],[yeni dünyalar keşfettim sende takılı kalmadı gözlerim] falan....Değil aslında,belki de gerçekleri yüreğimizin içine hapsedip mağrur bakışlarımızla dolaşıyoruz ortalıkta.Olmak istediğimizi anlatıp ipuçlarını geceye,karanlığa,sislere giydiriyoruz.Nerede peki affedemedklerimiz,unutamadıklarımız hele de pişmanlıklarımız onlar ki en kuytusundadır yüreğin .İtıraf etsen suçlanırsın,etmesen hep içini acıtır günahlar gibi.....Neyin onurlu davranış ,neyin kaybetmek olduğunu zaman öğretiyor insana dün bir çırpıda kırıp,kırılıp atıverdiğin hiç bir şeye birdaha sahip olamıyorsun.Olgunlaşmak bu olsa gerek.....Ya da hayatın farkına varmak.Gitgide insanı insan yapan değerlerin bir bir yok olduğunu gördükçe kaleminin cılız kalması,yalnızlaşman,ayak uydurmanın kendine ihanet olduğunu düşünerek yaşamaya çalışmak. İşte böylesi duygular içindeyken sitenizle tanışmak iyi geldi bana bu sitenize ilk yazım .dostça kalın