1
Yorum
9
Beğeni
0,0
Puan
222
Okunma
Artık aşk, bir bildirim sesiyle başlıyor.
Bir ’merhaba’yla açılan sohbet penceresinde, iki yabancı birbirini tanımaya çalışıyor.
Emojiyle duygular, GIF’lerle kahkahalar atılıyor.
Kalp simgesi gönderiliyor ama gerçekten kalpten mi, belli değil.
Günümüz aşkı biraz çevrim içi, biraz çevrim dışı.
Bazen uzun yazışmaların ardından gerçek buluşmalarda suskunluk oluyor.
Çünkü ekrandaki biz, gerçek hayattaki biz değil her zaman.
Ama bazen de, hiç beklenmedik bir anda, bir cümle çarpıyor kalbe:
"Seninle konuşmak iyi geliyor."
İşte o zaman, teknoloji aradan çekiliyor.
Aşk yine o bildik yerden çıkıyor: gözlerden, duru bir gülümsemeden, sessizlikteki samimiyetten.
Modern ya da değil, aşk hâlâ insana dair.
Ve en çok da gerçek olduğunda güzel.
Cevap Yaz