Sevgili Dostum,
Bugünün dünyasında, gözlerimizin önünde bir dram oynanıyor. Babalar, bir zamanlar otorite ve güç sembolü olarak görülürken, artık maymunlaşmış figürler haline gelmiş durumdalar. Çocuklarımız, patron ve patroniçe gibi davranıyorlar, kendi isteklerini ve arzularını ön planda tutarak, çevrelerindekileri manipüle ediyorlar.
Anneler ise, bu değişen dinamiklerin ortasında sıkışıp kalmış durumda. Bir zamanlar ailelerin kilit unsuru olarak görülen anneler, artık sadece birer hizmetli veya cariye gibi algılanıyorlar. Ev işleri ve çocuk bakımı gibi geleneksel rollerinin ötesine geçmelerine izin verilmiyor. Bu durum, onların kişisel ve profesyonel gelişimlerinin önünde büyük bir engel oluşturuyor.

Bu karanlık tablonun geleceğini düşünmek bile insana çok acı veriyor. Bir zamanlar aile birliğini ve dayanışmayı simgeleyen annelerin, şimdi sadece ev içindeki rutin işlerle sınırlı kalması, toplumun ilerlemesi ve evrimi açısından büyük bir gerileme işareti olarak görülüyor.
Bu durumun sebepleri pek çoktur. Toplumun değişen dinamikleri, teknolojinin gelişimi, ekonomik koşulların zorluğu ve aile yapısındaki dönüşümler, annelerin yaşadığı bu sıkıntıların temel nedenleridir. Ancak, bu nedenlerin hiçbiri, annelerin değerini ve önemini azaltmamalıdır.
Sevgili dostum, bu mektubu sana yazarken, içimde derin bir üzüntü ve endişe var. Annelerin değersizleştirilmesi ve küçümsenmesi, toplumun geleceği açısından büyük bir tehdit oluşturuyor. Bu nedenle, bizler olarak bu konuda duyarlı olmalı, annelerin hak ettikleri değeri görmeleri için mücadele etmeliyiz.
Unutma, anneler ailenin temel taşlarıdır ve onların desteği olmadan hiçbir şey mümkün değildir. Onlara saygı göstermek ve değer vermek, insanlık için bir sorumluluktur ve bu sorumluluğu yerine getirmek hepimizin görevidir.
Annelerimizin yaşadığı bu zorlu durumu anlamak ve onlara destek olmak, bizim insanlık görevimizdir. Onların değerini anlamak ve onları yüceltmek, toplumun ilerlemesi için hayati öneme sahiptir. Bu nedenle, bu mektubu sana yazıyor ve bu önemli konuyu seninle paylaşıyorum.
Annelerimiz, hayatımızın en değerli varlıklarıdır. Onlar, sevgi, fedakârlık ve özveriyle dolu bir dünyanın temsilcisidirler. Her gün, kendi çıkarlarını ve isteklerini bir kenara bırakarak, ailelerine ve çocuklarına adanmış bir yaşam sürdürmektedirler. Ancak, bu fedakarlıkları sıklıkla görmezden gelinmekte ve değersizleştirilmektedirler.
Toplumun değişen dinamikleri ve ekonomik koşullar, annelerin yaşadığı bu sıkıntıları daha da derinleştirmektedir. İş hayatında karşılaştıkları ayrımcılık, ev içindeki rollerinin önemsenmemesi ve toplumsal beklentilerin ağırlığı, onların ruh sağlığını ve mutluluğunu olumsuz yönde etkilemektedir. Bu durum, annelerin hayatlarını sadece var olmakla sınırlı kılmakta ve potansiyellerini kullanmalarını engellemektedir.
Ancak, bu durumu değiştirmek elimizde. Annelerimizin hak ettikleri değeri görmeleri için çaba sarf etmeli ve onlara destek olmalıyız. Onların yeteneklerini ve potansiyellerini ön plana çıkarmalı, iş hayatında ve toplumun her alanında etkin bir şekilde yer almalarını sağlamalıyız. Bu, sadece onların değerini anlamakla kalmayacak, aynı zamanda toplumun ilerlemesi ve gelişmesi için de önemli bir adım olacaktır.
Sevgili dostum, bu mektubu sana yazarken, annelerimizin yaşadığı bu zorlu durumu anlamak ve onlara destek olmak için elimizden geleni yapmalıyız. Onların fedakarlıklarını takdir etmeli, değerlerini ve önemlerini her fırsatta dile getirmeliyiz. Bu, sadece onların değerini anlamakla kalmayacak, aynı zamanda toplumun ilerlemesi ve gelişmesi için de önemli bir adım olacaktır.
Umarım bu mektup, annelerimizin yaşadığı bu zorlu durumu anlamamıza ve onlara destek olmamıza yardımcı olur. Onların hak ettikleri değeri görmeleri için hep birlikte mücadele etmeli ve onlara saygı göstermeliyiz.

Erol Kekeç/21.03.2024/Sancaktepe/İST