ARAŞTIRMA: Enver ÖZÇAĞLAYAN


TARİHİMİZDE İLK MUTASAVVIFLAR (12)
Ahmet YESEVÎ

"Hikmetler"

Arzı şudur: Hüda’sına yalvarır,
Hâlim gör; deyip, yaşın saçıp feryat eder.
Nardan çekip, mahşergâhı âbad eder;
Âşıkların gönülü âh-ı rıza bulur.

Her nice bir yıl yaşasa, ölmesi var,
Gören göze bir gün toprak dolması var.
Bu dünyaya sefer kılanın elbet gitmesi var;
Âhirete sefer eden gelmez imiş.

YESEVÎ Hikmetini bilgin işitsin,
İşitenler bütün maksada ersin,
Cevâhir karnından bir nükte alsın;
İşitmeyenler hep hasrette kalsın.

Kul, Hikmet işitse canı ile,
Çıkar canı onun imânı ile.
Kulağa almazsa bu sözü nâdan;
O’na insan deme, O cins-ü hayvan.

Hüdâ’nın sözünden çıkan bu Hikmet,
İşitene yağar sel gibi rahmet.
Benim Hikmet’imi, kim tutsa muhkem;
Hüdâ kılar O’nu elbette bîgam...

DİĞER ŞİİR TERTİPLERİNDEN "Hikmet" ÖRNEKLERİ: "Münacât..."

"Bütün ihtiyaçları yerine getiren Yüce Allah’ın celâli yücedir..."

Münacât eyledi Miskin Hâce Ahmet;
İlâhi, kıl bütün bedene rahmet.

Garip Ahmet sözü asla eskimez,
Eğer yer altına girse, çürümez.

Yine mensuh olup, o hâr olmaz,
Okuyan bendeler bîmar olmaz.

Okuyana kılarım orda şefkat,
Kıyamette kılacağım şefaat.

Hüdâ’yım kılsa nasip bana Cennet;
Okuyanlara kılayım şefaat.

Dileği her ne ise Tanrı vere;
Muhabbet şevkini gönlüne sala.

Cemâlin gösterip Perverdigâr’ım,
Kendi yoluna salsın Bir ve Var’ım.

Hüdây’ım eylesin mahşerde hürrem;
Kıyamette temiz zanna mahrem.

Duâya kuvvet verse her müslüman,
Ölüm vakti götürür nûr-u îman.

Benim hikmetlerim âleme dolan;
İşitmeden kim ölse, kılar arman.

Devam Edecek...