Araştırma:Enver ÖZÇAĞLAYAN


TARİHİMİZDE İLK MUTASAVVIFLAR (11)
Ahmet YESEVÎ

"Hikmetler"

Zikrini tamam edip döndüm divâneye,
Hakk’tan başka birşey demedim bigâneye.
Mumunu izleyip, çırak oldum pervaneye,
Kor ateşte kavrulup, yanıp sönüyorun.

Adım, sanım kalmadı, lâ lâ oldum,
Allah yâdını diye diye illâ oldum.
Halis, olup, muhlis olup fenâ oldum,
Fenâfillah makamına eriyorum.

Sünnet imiş, kâfir olsa sakın incitme,
Hüdâ bîzardır katı yürekli gönül yıkandan.
Allah şahit, öyle kula hazır Cehennem,
Bilginlerden duyup sözü söylüyorum.

Sünnetlerini muhkem tutup ümmet oldum,
Yer altına girdim, nurla doldum.
Hakk’a tapanlar makamına mahrem oldum;
Bâtın kılıcı ile nefsi parçalıyorum.

Nefsim beni yoldan çıkartıp, aşağılattı,
İnsanlara hasretle bakıp, inlettirdi.
Zikri atıp, şeytan ile yâr ettirdi,
Hazır oldum; nefs yarasını deliyorum.

Kul Hâce Ahmet, gaflet ile geçti ömrün,
Vah ne hasret; gözden, dizden kuvvet gitti.
Vah ne yazık; pişmanlığın vakti yetti,
Güzel işler yapamadım, kervan olup göçüyorum.

Bu dünyada padişahım diye göğüs gersen,
Hem önüne kürsü koyup, çadır kursan,
Nice yıllar mâliyetli çeri salsan;
Ecel gelse; biri vefa kılmaz imiş.

Binlerce askerini yığan Han’lar hani?
Bu sözlerin her birinde mânâ gani.
Vefâsı yok, vefasızdır dünya, tanı;
Gafil insan görüp, ibret almaz imiş.

Muhabbetin şevki ile yâr iste sen,
Oruç, namaz Kâdir’imin farzı olur.
Mahşer günü adâletiyle sorar olsa,
Âşıkların ol Hüdâ’ya arzı olur.

Devamı var...