Bu bir sızı, adı konulamayan. Gecesi ayrı, gündüzü ayrı nefesimi kesen. Sanki içimde ölen birinin yası bu, olsun dediklerimin olmayışına duyduğum keder. Dünya kararmış, ışıklar sönmüş gibi. Karanlık bir şehrin aydınlık caddelerinin hayaliyle, her sokak girişinde seni arıyorum.

Bilmediğim bir şehrin bilmediğim sokaklarında ciğerlerime işleyen kokunla, herkesi sen sanıyorum. Sonra olmadığını anladığımda, yok oluşumun merdivenlerini çıkıyorum yavaşça.

Ne olurdu sanki, birlikte güzel yıllarımız olduğunu varsaysaydık? Ne olurdu kalbindeki o ışığı bir kerecik bana tutsaydın? Diğer insanlar gibi bizim de bir yolumuz olsaydı?

Aynı kapı eşiğinde defalarca bırakılmaktan, sonra da kaybolmaktan yoruldum artık. Sonsuz bir ruhu sonlandırmış gibiyim. Ne ağlamak geliyor içimden ne de gülmek. Susmak kalmış payıma düşen, bir hikâyeden arta kalan. Ne boşluk ne sızı... Sadece anlamlandıramadığım her şeyin üst üste binişi.

Tüm maskelerimi yok edişinin ardından elimde sadece soyutlaşmış bir beden kaldı. Yaşamak için sebep arayışlarımın sonuna gelmişim. Ne eski tadım var ne de eski benliğim. Yalnızlık, çevremdeki insanların mutluluğunu her gördüğümde, günden güne, andan ana kahroluşumun izleyicisi olmak demekmiş.

Kalbimin son atışlarını yaptığını hissediyorum. Eskiden panikten çarpan kalp, şimdi yok oluşunun sinyallerini veriyor.

Oysa böyle olmamalıydı. Hayattaki tek güvendiğim senken, taparcasına sevdiğim, ölüm gelse canımı hiç düşünmeden sana verecek kadar eminken... Şimdi o canın başkasının canı olması hissinin kahredişi nefes aldırmıyor.

Hiç mi olma ihtimalimiz yoktu? Hiç mi sana bir şeyler katamadım? Oysa bu hayatta en çok sana özel olmak istedim. Benim ol istedim, benimle bir ömrü bitir istedim. Bu kadar mı sevgisiz kaldın? Hiç mi sevildiğini hissetmedin?

Unutamadığımsın adam. An be an ölüşlerimin mimarisisin. Kim derdi ki, düşlerimin ölümünün, ölümüne sevdiğimden geleceğini... Nefessiz kaldığım her an sana ah etsem de, peşine düşen koca bir boşluk ve kalp ağrısıyla içime içime ağlayışlarım eşliğinde, "olmasın" diye yalvarışlarımın sebebisin...