Enkazın içine adım attığımda, nefesim daraldı.
Kırık duvarlar, yıkılmış tavanlar, toza bulanmış taşlar arasında ağır bir geçmiş kokusu vardı.
Her adımda ayaklarımın altında bir şey kırılıyordu;
belki de yıllarca anlatılamamış bir hikâye.

Sessizlik öyle yoğundu ki, kulaklarımda kendi kalp atışımı duydum.
Ve o anda bir ses geldi.
Çok derinden, çok yavaş.

“Orada mısın?”

Sesin sahibini göremiyordum ama hissedebiliyordum.
Sanki yıkıntıların altındaki bütün anılar bu soruyla bana uzanıyordu.

Taşların arasında eski bir sandık buldum.
Sandığın içinde deftere ait yıpranmış başka sayfalar vardı.
Her sayfa, birinin hayatına dair yarım bir cümleyle bitiyordu.
Sonunda en dipte bir satır:
“Beni duyduysan, bu hikâyeyi tamamla.”

Sayfayı deftere koyduğum an rüzgâr kesildi.
Toz havada asılı kaldı.
Enkazın karanlığı aralandı ve ben dışarı çıktığımda sokağın uğultusu geri dönmüştü.

Bu kez sokaklar konuşuyordu.
Sıradaki sayfa adını kendi söyledi: Sokakların Şarkısı

Kayıp Defter 7. Bölüm – Devam Edecek