Bu hayatta her zaman, her şeyden biraz, bir şeyler bizi yansıtıyor mutlaka.
Nasıl oluyor bilmiyorum, ama oluyor bir şekilde.

Kızdığımız şeyde de takdir ettiğimiz şeyde de bir parça bizden bir şeyler yeşeriyor.
Neyi yadırgayıp yayıyorsa insan, o yadırgadığının izini taşımaya başlıyor.
Hangi güzelliği dillendirip yayıyorsa da onun mührüyle ödüllendiriliyor hayatı.

Dikkat kesilip öncelediği şey neyse, fark etmeden ona dönüşüyor yani !

O kadar çok niteliğe sahibiz ki.
Hem olduğumuzu düşündüğümüz şeyken, aynı zamanda , insanların bizim olduğumuzu düşündükleri şeyiz !

Öyle ki zanlar içinde bölünüyor, fakat tek bedende soluk alıp veriyoruz !

Bu hâl düşündürüyor insanı.
"İnsan, ne de çok şeyi ifade ediyor." dedirtiyor.
...
Tek bedende bu kadar çok parçanın oluşu, aslında bizim çok şey olduğumuzu, ama o parçalardaki bütünlüğü fark edip toplanmak yerine, o bedene hapsolup "BİR" olamayışımızı gösteriyor.

Bana kalırsa, çokluğun bir bütün olduğunu kavrayamadığımız için dağılıyor,
bunun insana verilen bir "zenginlik" olduğunu bilmediğimiz için de kendi içimizde bölünüyoruz.

Yani , aslen zenginliği taşıyamıyor, bu yüzden de insan olamıyoruz!

Oysa "gerçekten" bilseydik, mutlaka toparlanırdık.
Çünkü bilmenin, başka bir sonucu yoktur !

*Bilenlere selam olsun ...

-OnuncuKöySakini-