Çapacılar

İlk notlarımı yazmaya başlarken başlığım buydu.

Çapacılar.

Bilgisayar her kelimede düzeltmeye gidiyor. Ben de bu iş hızlı olacak galiba diye seri yazıya devam ediyorken göz ucuyla bir de ne görsem. Çapacılar diye yazdığım her kelime çapulcular şeklinde otomatik düzeltmeye uğramış.

Doğruya.

Sabah uyku semesi köyün en çığırtkanının naralarıyla bir elinde azık bohçası diğerin kötü keser. Traktör teknesine(şimdi zenginler römork diyor buna ya) dizilivermişin. Burda da erken gelen şanslı tekne kenarına oturur. Geç kaldın mı ortadaki boşluğa çömersin. Her esikten geçtikçe bir o yana bir bu yana savrulmak kaderindir.

Tarlaya varıpta keser şıkırtıları tozu dumana katınca, uzaktan davulun sesi hoş gelir hesabı seyirlik nal sesleri misali doyum olmaz izlemeye de. Belin kopmuş. Kolun kanadın tutulmuş kime ne.

Yediğin toz. Maruz kaldığın güneşin kritiğini yapmaya zamanın kalmadan saat 10:00 da bir çay molası. Öğlen bir saat yemek arası akşam paydosuna kadar nefes almak dışında bir hakkın olmadan gün batımına kadar keser sallamaya devam. Maden işçiliğinden sonra en ağır ameleliğin pancar çapacılığı olduğunu iddia edegelmişimdir hep.

Klimalı bilmem şu kadar beygir arabanızla gaza basarken gördüğünüz Şarkışla Ovasındaki çapacıları saatlerce seyredip sonra inipte birer tas su veresiniz gelmez mi?

Mola zamanı keserin tabanını dayayıp sırtınıza, sapını

da toprağa sapladınız mı? Bıraksalar sızıp kalmaz mı insan.

Öğlenin sıcağı güneş tepende. Beynin kaynamış. Umurunda mı. Artık azık zamanı. Menü bellidir. Kiminde kaynamış yumurta. Kiminde yufkaya sarılmış bulgur pilavı. Omaç. Gaygana. Yeşil soğan,domates bir kaç salatalık. Bolca yufka ekmeği. Kimse de bir sulu yemek getirmez. Ama bir de Almancı çapacıysan termosnan çayın lüksünü bile yaşarsın.

Akşam traktör teknesinde yer kapışma kavgaları motor sesi ve ciğerlerinize salınan egzos dumanıyla dostluğa ve paylaşmaya evrilir eve dönüş zamanı.

Zira herkes açtır. Elde kalan çörek kırıntıları gevremiş lavaş parçacıkları hasım masım tanımadan demin ki kavgaya inat kardeşçe pay edilir. Irgatlığın en güzel dakikaları da bu kuru ekmeğin paylaşım anıdır.

Bütün bu yükün altındaki tek umudunuz akşam paydosunda yevmiyenizin peşin verileceği beklentisi. Lakin o da haftada anca bir. Ya olur ya olmaz. Hak edişiniz pancar parasına kalmıştır bile. O da ırgat gittiğin gün sayısı tahsilat zamanı genelde azaltılır. Gasp edilir. Organizatörlük yapan çavuşnan kavga eder zararlı çıkar ne kurtarırsam kar diyip başını öne eğer gidersin.

Çapa dönüşü eve kendini bir atarsın. Üzerinde bir karış toz varmış kir pas umurunda mı. Devrilip yat. Lakin yarın yine çapa var.

“Ne ağır imtihandır başındaki Sakarya

Bin bir başlı kartalı nasıl taşır kanarya.”

Sakarya Türküsünü çapacılara teşmil ettiğimi görse Üstad “Çileyi” yırtıp atardı suratıma kim bilir.

Allah affetsin.

Yalnııız. Ben böyle bir helal kazanca daha denk gelmedim.