Yahu şu eski zamanda yapılan şakaları, şimdi bu yeni zamanda yapılsa var ya, ömür boyu kimse kimseyle konuşmazdı herhalde. Hayır hayır herhalde değil, kesin konuşmazlardı kesin. Ufak bir lâtife etsek hemen yanlış anlarlar.

Durun size bizim köylü akrabamazın kendi köylüsüne ettiği o şakayı anlatayım. Sene çok eski zamandır, yılını ben de bilmiyorum. Ama babamdan, eniştemden, dayımdan duydum.

Herkes askere çağrılır. İsmi okunan doğruca Ankara’ya hareket eden bir otobüse biner. O sırada asker babası olan bir amcamıza bir başka akrabamız der ki :

- Duymadın mı senin ismini de okudular. Yeniden askere çağırıyorlar seni.

Şimdi onların adları aklıma gelmiyor. Unuttum neydi acaba ya?

Neyse, bu emmimiz inanmış. Ankara’ya varmışlar. Bölük bolük ayrılırken birliklerine, bu ortada tek kalmış. Dayanamayıp artık demiş ki :

- Komutanım beni unuttunuz.

Komutan :

- yahu amca sen niye geldin?

- eee benim ismimi de okudular. O yüzden geldim.

Komutan :

- Seni kandırmışlar amcacım. Öyle bir şey yok, ismin de yok cismin de yok.

Artık kandırıldığını iyice anlayan bu amcamız, Ankara’dan yaya olarak bizim köye günlerdir, hatta haftalardır anca gelmiş. Zavallının cebinde de hiç parası yokmuş.

Şimdi dersiniz, hiç bu kadar kötü şaka yapılır mı? Yapılmış işte. O kişiler birbirlerini gördüğünde konuşmaya devam etmişler, Küsmemişler birbirlerine. Eski insanlar ne kadar samimi imişler. Pes doğrusu. Hala dostlukları devam etmiş.

Bu aynı şakayı bu zamanda yapabilir mi herkes? Bırak dostluğu, düşmanlığın fitilini ateşlemiş olurlardı herhalde.

12.02.2024