Kişiler
İHTİYAR – Açlıktan bayılacak kadar yorgun, onurlu bir yaşlı adam

KADIN – Çocuğuyla yardım kuyruğunda bekleyen

BÜROKRAT – Gıda yardımı dağıtımından sorumlu, talimata uyan memur

ULUSLARARASI GÖZLEMCİ – Süslü cümlelerle susan, hiçbir şey yapmayan temsilci

SPİKER – Olup biteni duyurmaya çalışan ama duyuramayan kişi

ÇOCUK – Konuşmayan ama her şeyi anlatan varlık

SİVİL HALK – Suskun, kalabalık, kırgın insanlar topluluğu

TELEFONDAKİ BAKAN – Sadece sesi duyulan karar verici

Dekor
Sahne boyunca kıvrılarak uzayan bir yardım kuyruğu. Herkesin elinde bir şey: paslı kova, plastik bidon, boş tencere. Sahnenin bir köşesinde dev bir afiş:

“YAŞASIN İNSANİ YARDIM!”
Altında küçük harflerle: “(Yardımın içeriği değişebilir)”

SAHNE 1: KUYRUK

KADIN (çocuğunu taşırken):
Beş saattir bekliyoruz. Bugün yağ mı gelir, yoksa yeniden sabun mu verirler?
(Susup çocuğuna bakar.)
Dün sabunu rendeleyip çorba yaptım, iyi geldi biraz.

İHTİYAR (kısık sesle):
Benimkilerden biri rüyasında ekmek görmüş. Sabah ağlayarak uyandı.
(Paslı kovasını yere bırakır.)
Şu kovaya bir kere dolu denk gelmedi.

SİVİL HALK (mırıldanır):

Sus… Kameralar var. Yardım geliyor, yeter ki sırada kalalım...

SAHNE 2: YARDIM DUYURUSU

BÜROKRAT (megafonla):

Saygıdeğer yardıma muhtaç halk! Yardımlar yolda!
Ama unutmayın: Önce kayıt, sonra dağıtım, sonra tasnif, sonra onay…
En sonunda da: belki bir kutu bezelye!

KADIN:

Çocuk üç gündür sadece toprak yiyor.

BÜROKRAT (gülümseyerek):

Demek ki hâlâ alternatif beslenme çözümleri mevcut. Bu da bir başarıdır.

SAHNE 3: BAYILMA

İHTİYAR birden sendeleyip yere düşer. Kovası yuvarlanır, teneke sesi yayılır. Sessizlik.

KADIN (eğilir):

Nefes alıyor. Ama... çok yavaş.

BÜROKRAT :

İki gün önce bir çocuk bayıldı. Kuyruğu bozmamıştı ama. Onurluydu çocuk…

BÜROKRAT (megafonla):

Bayılanlar için ayrı yardım yoktur. Bayılmadan sabretmek esastır.

SAHNE 4: ULUSLARARASI GÖZLEMCİ GELİR
ULUSLARARASI GÖZLEMCİ (sahneye girer, kibar ama kayıtsız):

We are very, very... concerned.
Yani gerçekten üzgünüz. Ama şimdi, önemli olan eşitliktir.

KADIN:
Süt verin çocuklara.

ULUSLARARASI GÖZLEMCİ:

Süt verirsek ötekiler kıskanır. Hepinize süt veremeyiz, o hâlde hiç kimseye vermeyelim.
(Başka kutuyu gösterir.)
Bakın burada plastik eldiven var. Hijyen çok önemli!

SİVİL HALK (acı bir kahkahayla):

Temiz açlık olsun diye!

SAHNE 5: TELEFONDAKİ BAKAN

BÜROKRAT, bir kenara çekilir, kulaklıkla konuşur.

TELEFONDAKİ BAKAN (ses dışarıdan gelir):

Görüntüler iyi çıkıyor mu?
Bir-iki çocuk gülsün. Gülmese de photoshop’la ekleriz.
Ve sakın çikolata vermeyin, duygu sömürüsü olur.

BÜROKRAT:

Emredersiniz efendim. Aç ama dengeli. Çaresiz ama umutlu. Göze hoş görünür.

SAHNE 6: SPİKER VE “YARDIM” KUTULARI
SPİKER (mikrofonla halka yaklaşır):

Sayın halk! Yardımlar elinize geçti mi?

VATANDAŞ (yorgun):

Geçmedi ama sesini duymak da güzel.

SPİKER:

Ne çıktı kutulardan?
Kutular açılır:
(Broşür): “Açlıkla Baş Etme Yöntemleri”
Boş konserve kutusu
Bayrak (sloganlı): “Daha kötüsü de olabilirdi”
Tek kullanımlık umut

SAHNE 7: SON

KADIN: İhtiyar hâlâ kalkmadı.

ÇOCUK kovanın yanına gider. İçine bakar. Sonra sessizce der:

ÇOCUK (kısık sesle): Kokusu... ekmek gibi. Tadını ne zaman verirler?

SİVİL HALK (bir ağızdan):
Önce imza at… sonra sıraya gir… belki öbür dünyada verirler.

BÜROKRAT (megafonla):

Sıradaki!
IŞIKLAR YAVAŞÇA SÖNER.
Yalnızca İHTİYAR’ın PASLI HAMUR KOVASI AYDINLIKTA KALIR.

BİTTİ