Sene 1990’lar gibi bir şeydi sanırım. Dedem o zaman sağ. Şimdiki aylar gibi Kurban Bayramı’na sayılı günler var. Herkes o sırada bir kurbanlık peşinde. Kimisi küçük baş hayvan alıyor, kimisi büyük baş hayvan. Dedemi o zaman emekli yaptılar mıydı yoksa yapmadılar mıydı bilemiyorum. Dedeme sorarlar :

- Osman Ağa’nın oğlu, bu yıl kurban kesmeyi düşünüyor musun ?

- İstanbul’dan babam bana para gönderirse keseceğim inşallah.

Diyerek işi şakaya vurmuştu. Ama bu sözünde biraz gerçeklik payı vardı. İstanbul’dan babası dediği kendi oğluydu, Mehmet Dayı’m. Çünkü her baba, oğluna para verirdi. Herhalde köyde parasız kalan kendisi olmuştu. Dayım ise iş güç hayatına atılmış, ekmeğini taştan çıkartarak para kazanan baba rolüne bürünmüştü adeta.

Gel zaman, git zaman dedem 1993 yılında vefat edince bu söz kulağına yer etmişti ki, ne zaman parasız kalsa, Bolu’da İzzet Baysal Üniversitesi’nde öğretim üyesi olan oğlu Aliosman’dan için aynısını derdi :

- Babam para gönderirse arabanın borcunu ödeyeceğim veya da, Kredi borcumun bir kısmını kapatacağım vs. gibi sözler sarf eder durur bazen.

Yani kısacası roller değiştiğinde birileri, birilerinin yerine geçiyor demek ki...

07.05.2024