Aşk, insanın kalbine birdenbire çöken bir sessizliktir bazen.
Bir bakışta başlar ve ömrün kalanına sızar.
Kimilerine göre bir hastalıktır bu; kimilerine göre şifaya çıkan bir yol.
O hâlde sormalı insan kendine:
Aşk, gerçekten nedir? Bir yara mı, yoksa bir merhem mi?

Aşk çoğu zaman bir sarsıntıyla başlar.
Dünyanın rengi değişir, zaman başka akmaya başlar.
Kalbin çarpması bile artık başkasına aittir.
Düşüncelerin bölünür, gecelerin suskunluğu uzar.
Yemek, uyku, alışkanlıklar... her şey yerinden oynar.
İnsan kendine bile yabancılaşır.
Bu yüzden bazıları aşkı “tatlı bir delilik” ya da “ruhun ateşi” olarak tanımlar.
Çünkü aşk geldiğinde, bir tür hastalığa yakalanmış gibi olursun.

Ama ne tuhaftır ki, insan bazen bu hastalığın iyileşmesini hiç istemez.
Çünkü aşkın sancısı bile yaşamın ta kendisidir.
Acıtır, evet.
Ama bir o kadar da canlı hissettirir.
Sanki içindeki tüm duygular, aşk sayesinde yeniden doğmuştur.
Bir gülüş uğruna saatlerce beklemek, bir fotoğrafa bakarak teselli bulmak…
Bu, ne aklın işi ne mantığın.
Ama işte insan, o tesellinin kendisini bile şifa sayar.

Bazen imkânsızdır.
Yanaşamazsın, konuşamazsın, açıklayamazsın.
O sadece içindedir; büyür, büyür ve derinleşir.
Ve sen, onsuz kalmaktan değil, ona dokunamamaktan yorulursun.
Bu imkânsızlık, aşkı daha da çoğaltır bazen.
Çünkü içinde bir özlemle büyüyen şey, dışta olmasa bile
senin iç dünyanı dönüştürür.

İşte aşk tam burada hastalık olmaktan çıkar.
Çünkü seni sen yapmaya başlar.
Daha sabırlı, daha anlayışlı, daha yumuşak biri olursun.
Kendini tanırsın.
Sevmenin ne kadar derin, ne kadar incelikli bir şey olduğunu anlarsın.
Belki onunla hiç konuşmazsın… ama
bir bakışta bile bin kelime seversin.

Aşk seni yakar.
Ama küllerinden yeniden doğmayı öğretir.
Yıkar; ama yeniden inşa eder.
Ve her yıkımda, seni hakikate biraz daha yaklaştırır.
Çünkü aşk, sadece bir başkasını değil, kendi içindeki sevgiyi bulma yoludur.

O hâlde aşk nedir?

Bir hastalık mıdır?
Evet, çünkü dengeni bozar, kalbini altüst eder.

Bir şifa mıdır?
Evet, çünkü seni yaşama bağlar, seni derinleştirir.

Belki de aşk, hastalanmaya değer tek şeydir.
Ve iyileştiğinde, artık eskisi gibi biri değilsindir.
Daha fazla hisseden, daha fazla anlayan, daha fazla seven birisin artık.

Ve bazen…
Sadece onun varlığı bile yetiyorsa sana
İşte bu, aşkın hem yara hem merhem olduğunun en sessiz, en güzel kanıtıdır.

“Aşk yaradır, onda derman gizlidir.”