İnsan öleceğini bilen ama hiç ölmeyecekmişçesine adım adım kendi sonuna doğru koşar adım ilerleyen bir varlıktır

Leyla ile Mecnun-Burak Aksak

Siyah ruganlı siyah çoraplı adam elindeki asası ile yaklaşıyordu Benjaminin şarap fabrikasına Benjamin burada üretirdi o leziz Süryani şaraplarını benjaminin yüzünde sahte bir gülümseme vardı insanları şaraba alıştırmak için ücretsiz hediye ettiği bile olurdu siyahlı adama hoş geldin dedi bu esnada İsmail abi Mardinin badem şekerinden yiye yiye o heybetli Mardin kalesine vardı üzerinde gezinen karıncayada ikram etti al karıncam al tadına doyum olmaz sende tat dedi sonra elindeki dürbünü çıkardı Mardin in o eşsiz güzelliğini seyrediyordu görüyormusun ey yoldaşım karınca insanlar nasıl akıp gidiyorlar kimisi kire kimisi nura ancak her varış ecele doğru diyerek ilk önce bakırcı dükkanına giren Siyahlı adamı gördü vay deyyus demek gene çıktın karşıma diyerek Benjaminin dükkanına kurduğu dinleme aleti sayesinde konuşulanlara kulak verdi -Benjamin bu bakır yüzüğü altın yapıp insanlara hediye edeceğiz onları sahte makam koltukları ile paranın ışıltısı ile kandırıp dünyaya hakim olacağız diyordu -üzülme siyah adam insanlarda dünya sevgisi oldukça onlar dünya zindanından çıkamazlar ve her insan mutlaka parayı makamı sever işte her var olana kısa bir süre hakim olma isteği varken insanlar her zaman yenilecektir