Karanlık bir gece, gecenin içinde sen veda ediyorsun. Uçsuz bucaksız şekilde gidiyorsun, bir elvedaya sıkıştırıyorsun. Gözlerimi açmak için can atıyorum, rüya olmasını diliyorum. Belki de rüyanın içinde bir rüya.

Son olsun istiyorum, üstümdeki karabulut daha da bastırıyor, çekiyor beni o deliğe. Dönüyorum, divane bir şekilde.

"Gitme," diyorum. Gidişini dilediğim günler geliyor aklıma, ağlıyorum ve daha çok ağlıyorum. Sonrasını bilmiyorum, rüyanın içinde bir rüya.

"Böyle olsun istemezdim," dedikten sonra acım katlanıyor. Bir ayna fanusun içinde önceki hayatım canlanıyor. Perişan oluyorum, rüyanın içindeki rüyada.

Ya sahiyse her şey? Yoksa her şey rüyanın içinde bir rüyamıydı? Cevapsız kalan sorular içinde boğuluyorum.

"Neden beni sevmedin? Her şey senin yüzünden oldu. Ben sana kendimden fazlasını verdim, ben sana hayatımı verdim, ben sana geleceğimi verdim," sesleri yankılanıyor gecenin rüyasının içindeki rüyada. Sesler azaldı...

"Gitme, kal benimle," demeye başladı.

"Bu savaşın kaybedeni ben değil, sen oldun," yankısıyla uyandım rüyanın içindeki rüyadan. Dağınık bulutlar bir anda bir araya gelmiş, gözlerime yağmıştı.

Bu savaşın kaybedeni olmak değildi beni üzen, en beklemediğim yerden vurulmaktı beni ezen. Sevdiğim ne varsa nefret etmeme sebep olan, beni kaybetmeye mahkum kılan…

Yoksa rüya değil miydi?

Rüyanın içindeki rüyadan uyanırken, gözlerimde hala o son görüntü asılı kaldı. Gözlerimdeki yaşlar, yüzümdeki acı, kalbimdeki boşluk... Hepsi gerçek miydi, yoksa sadece bir rüya mıydı?

Bir an için durdum, etrafıma baktım. Her şey aynıydı, ama ben değişmiştim. Rüyanın içindeki rüya, beni değiştirmişti. Artık eskisi gibi olamazdım, çünkü artık biliyordum. Biliyordum ki, onunla geçirdiğim günler artık sadece bir anıydı.

Ama belki de bu, yeni bir başlangıçtı. Belki de bu acı, beni daha güçlü biri yapacaktı. Belki de bu rüya, gerçek hayatta karşılaşacağım zorluklara karşı beni hazırlıyordu.

"Bu savaşın kaybedeni ben değil, sen oldun," dedim kendi kendime. Evet, belki de bu doğruydu. Belki de bu savaşın gerçek kaybedeni, beni terk eden kişiydi. Çünkü o, benim sevgimi, sadakatimi, bağlılığımı kaybetti.

Ve belki de bu, sadece bir rüya değildi. Belki de bu, gerçek hayatın bir parçasıydı. Ve belki de, bu rüyanın içindeki rüya, beni gerçek hayata hazırlıyordu.