TERÖR İKİ ŞEKİLDE SONA ERER:
1. Terörle savaşımı teröristlerle savaşıma indirgemeyen çok yönlü bir strateji ile bir yandan dağdaki teröristler etkisiz hale getirilirken öte yandan yeni teröristlerin dağa çıkmasını önleyecek önlemler alınır, örgütün, dış desteği kesilir. Gücü tüketilen örgüt devletin gücü karşısında sonuç alamayacağını anlar ve teslim olur, suçlular cezalandırılır.
2. Şimdi yapıldığı gibi devlet örgütün istemlerini kabul etme karışığında silah bırakmasını ister (Ver kurtul).
Asıl olan ve devlete yakışan birinci yoldur. Devlet kendisine karşı ayaklanan terör örgütü ile uzlaşmaz. Şeyh Sait’le, Seyit Rıza ile uzlaşılmamış, ayaklanmalar bastırılarak isyancılar cezalandırılmıştır.
’TERÖRE TESLİM OLMAK’
Silahlı çatışmalarda çatışmanın durdurulması istemi kural olarak yenilen, zayıf taraftan gelir. Bu istemin devlet tarafından gelmesi nedeniyle örgüt kendisini “yenen taraf” olarak görmüş ve devlete küstahça meydan okuyan bildiriyi yayımlama cesaretini bulmuştur.
PKK’nin 12. kongresi sonrası yayımladığı bildiri tüm yurtseverleri rahatsız etmiştir. Bildiriye iktidar tarafından zamanında ve gerekli yanıtın verilmemesi daha üzücüdür.
Gelinen noktada örgütün istemlerine uygun yasal ve anayasal düzenlemelerin yapılması ve teröristlerin cezasız kalması, kamusal vicdanı rahatsız eden teslimiyetçi bir yaklaşımdır. Bu durumda, “Bunca şehidi, gaziyi neden verdik”, “Bunca mali yüke neden katlandık” sorularını sormak her yurttaşın hakkı olacaktır. “Terörle bir yere varılamaz” söylemi anlamını yitirecektir.
AKP “terörü bitiren hükümet” olarak siyasal çıkar sağlamayı amaçlamaktadır. Ancak doğru hedefe yanlış yoldan gittiği için “teröre teslim olan hükümet” olarak anılacaktır.