Sebepsiz Sevmek

Bak şu dünyanın haline... Yağmur eksik diye tohumdan vazgeçen var mı hiç? Gül dikenlidir diye, ona âşık olmaktan kaçınan?

Yine de vardır birileri... Ayrılmak için değil, Sadece sevmek için sebep arayan. Yarayı saran değil, Melhem olup iyileştiren…

Her sabah yeniden uyanır gibi, Kendine yeniden başlar. Ruhuna can suyu veren Gökyüzünün merhameti değil, Sabırla döktüğü emeğidir.

Bilir ki, Aşk bazen susuzluktur, bazen yangın… Ve gül, Dikenine rağmen sevilmeyi hak eder.

Kolay değildir elbet, Diken batsa da vazgeçmemek. Ama aşk, Acıya rağmen sevmeyi öğreten bir yolculuktur.

O yüzden sever bazıları, Sebepsizce, hesapsızca… Çünkü bilinir: Gök gürlese de, yağmur gelmese de, Toprağa emek verenin umudu yeşerir bir gün.

Ve bir gün, O sebepsiz sevgi, Kendine benzer bir kalpte yankı bulur. Ne diken hatırlanır, Ne susuz geçen mevsimler… Sadece gül kalır geriye. Sadece sevda.11. 06.2025