1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
238
Okunma
Küçükken hep hikâyeler ve şiirler yazmaya çalışırdım.
Ama şiirde pek başarılı olduğum söylenemezdi. Çiçeklere, ağaçlara, güneşe şiir yazardım...
Naifti belki, ama eksikti.
Şimdi büyüdüm. Şiir de yazıyorum, denemeler de. Yazarken kendimi kaybediyorum ya da bir bakıma kendimi buluyorum...
Ve işte o zaman anladım: Şiir yazabilmek için gerçeğin karanlık tarafıyla, can yakan anlarla, yalnızlıkla, hayal kırıklıklarıyla yüzleşmek gerekiyormuş.
Ve yine öğrendim ki; istikrarsız hayatlar, en iyi yazarları yetiştirirmiş.
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz