Yine de, her şey bitmiş değil.
Her sabah, gecenin koynundan süzülen o solgun ışıklarla başlar. Belki fark etmeyiz ama o ışık, yalnızca bir günün değil, aynı zamanda yeni ihtimallerin de habercisidir.
Çünkü umut, bazen yalnızca bir pencereyi açan eldir. Bazen yorgun bir yüze düşen bir tebessümdür. Ya da uzun süredir susan birinin yeniden konuşması, buradayım demesi gibidir.

Evet, dünya bir anda değişmez bu zaten mümkün de değil aynı zamanda şu an yaşanan savaşlarda bir gecede durmaz, açlık yok olmaz, yalanlar susmaz. İnsanlık dediğimiz o büyük yapı, kolay kolay sarsılmaz.
Ama belki de yanlış yerden bakıyoruz, belki de değişim, milyonların yürüdüğü caddelerde değil, bir annenin sabah erken kalkıp çocuğu için kahvaltı hazırlamasında başlar.
Belki bir insanın öfkesini yutup, anlıyorum seni diye bilmesiyle, belki de çoktan unuttuğumuz birilerine tanıdık veya yabancı birilerine karşı güler bir yüz ile içten bir selamlamayla başlar.

İnsan olmak sadece acıya katlanmak değil, başkasının yükünü fark edip gerektiğinde elinden tutabilmektir, bir çocuğun korkuyla titreyen ellerini sarmak başını okşaya bilmektir, yaşlı birinin penceresinden dışarı bakan yalnız gözlerini fark ettiğin hissini bir tebessümle de olsa vermektir.
Ve bazen, hiçbir şey söylemeden bir omuz vermektir birinin yalnızlığına ve suskunluğuna, çünkü bazı duygular, kelimelerden çok sessizlikle çok daha iyi anlaşılabilir.

İçimizde hala yanmamış bir kıvılcım varsa ki vardır ve henüz hiçbir şey için geç değildir.
O kıvılcım, bazen bir şiirin içinde saklıdır, bazen bir şarkının sözlerinde, kim bilir tutulan elde olur,okşanan başta olur uzaktan da olsa belkide bir tebessümde gizlidir o kıvılcım,
Bazen de kendi iç sesimizde, uzun zamandır susturduğumuz o kırılgan ama kararlı seste.

İyilik öyle büyük zaferlerde saklı değildir, ama bir lokmayı paylaşmakta, bir yarayı sarmakta, ya da düşenin elinden tutmakta gizlidir.
Küçük şeyler belki beklentileri herkesin hayatını değiştiremez ama birilerinin kaderini değiştirebilir, azda olsa o bile yeterlidir.

Evet dünya bir günde değişmez ama bir insan değişirse, dünya o insan için değişir.
Ve o insan bir başkasına dokunursa o değişim büyür ve dalgalar gibi, sessizce yayılır.

İşte bu yüzden, yine de umut var olmalıyız, çünkü içimizde hala insan olmanın onuru yaşıyoruz ve insan umut edebildiği sürece…
Henüz her şey bitmiş sayılmaz.

Mehmet Demir
7724