Hani birisi birisine kızdığı , öfkelendiği zaman; ’bak seni eşek sudan gelene kadar döverim’ dediğinde hep merak etmişimdir. Gerçekten de eşek sudan gelir mi ? Ben, dövme- şiddet yanlısı değilim. Dayak atılmasın da zaten. Sabretmeyi öğrenmemiz lazım.

Ama eşek, sudan değil de başka bir yerden geliyorsa. Mesela ormandan, dağdan, zavallı yorgun argın odun taşımaktan geliyorsa, buna ne buyrulur. Bir de şu aklıma takıldı. Gelene kadar denmiş. Ya hiç gelmezse. Hep bekletirse. Umarım dövmekte olan kişi bir an evvel dayak atmaktan vazgeçer. Dayak yemeye hazır olan kişide kurtulmuş olur.

Ya da eşek, suyu bulamazsa o zaman ne olacak ? Su, su, su diye kendini çöllere mi atacak zavallı eşek ? Hadi suyu buldu diyelim. Yolda birisine suyu kaptırırsa. Tuzağa düşerse. İnsanın aklına bin bir türlü şey geliyor yahu. Haaa şu da var tabi. Suyu birisiyle paylaşmış da olabilir yani. Kim bilir, bu da bir ihtimal.

Hadi eşek sudan geldi. ’ Ben geldim, bu defa dövemezsin ’ deyip sana ya rest çekerse. Demek ki eşek de benim gibi şiddet yanlısı değil o zaman. Belki eşek sudan gelene kadar, barışırlarsa bu iki şahıs. Bak işte ne güzel olurdu. Abartmış gibi olmayayım ama, oturup tavla bile oynayabilirler yani. Neden olmasın.

İşte eşek kardeş, seni aracı olarak görüyorlar. dayak atılmaya, seni vesile biliyorlar. Oysa sen öyle değilsin ki. Oysa bazen dayak yiyen sen oluyorsun sahibinden. Gel eşek kardeş, seninle dağa çıkalım. Oralarda biraz kırılmış odunlar var. Yardım edersin değil mi ?

Enes Turgut