Belki de bir çocuğun gözlerinde donup kalan o bakışta gizlidir insanlığın kaybı. Kimi zaman bir annenin, avuçlarındaki ekmek kırığını üç çocuğuna bölmeye çalışırken çektiği iç sızısında... Ya da her sabah aynı duvara yaslanıp aynı karanlık duaya sarılan bir adamın yalnızlığında. İnsan olmak bunların hepsidir ve daha da fazlasıdır.
Çünkü insan dediğin, çoğu zaman kırık bir ayna gibidir, kendine baktığında başkalarının acısını da görür ama elinden bir şey gelmez, görmezden gelir gibi yapar çünkü acının yüzüne bakmak, kendi yarasını yeniden kanatır.
Her insan, doğduğu andan itibaren hayat denilen bir savaşın içine atılır. Bu savaş, öyle bombalarla değil, beklentilerle, korkularla, kayıplarla yapılır ve en büyük düşman genellikle kendi içimizde yaşar, vicdanla hırs arasında sıkışıp kalmış o bulanık yüz.
İnsan olmak zordur, çünkü çoğu zaman haklı olsan bile susmak zorundasındır bu hayatın sana bir nevi dayatmasıdır çünkü güçlü görünmek uğruna duygularını gömmek, sevdiklerinle vedalaşmadan yaşamaya devam etmek, gece sessizce ağlayıp sabah hiçbir şey olmamış gibi gülümsemek zorundasındır.
Kimi insan kalbiyle savaşır, kimiyse zihniyle, ama en yıkıcı olanı, insanın insanla savaşmasıdır. Sırf birileri daha fazla mülk, daha fazla para, daha fazla güç istiyor diye, nice hayatlar, nice umutlar toprağa gömülür. Bir çok çocuğun hiç büyüyemediği gibi .

Biliyor musun, her yer , her şey yanarken bile kimse bağırmıyor artık, çünkü çığlıklar bile yoruldu. Gözyaşları alıştı akmaya, haberlerde rakamlarla anılan ölümler, gerçek insanların hayatlarıydı oysa. Ama rakamlar kolay unutulur.
Ve biz hala insanlık nereye gidiyor diye sormaya cesaret edemeyen bir kalabalığız. Vicdanımızın sesini kısmayı öğrendik, çünkü duymak ağır geliyor. Ama bilmiyoruz ki, sustukça insanlığımız biraz daha ölüyor.
Evet, insan olmak zordur.
Çünkü insan olmak, sadece yaşamayı başarmak değil ki adil olmayı, sevmeyi, sevilmeyi hak etmek demektir. Göz göre göre yok olan bir dünyada, ben ne yapabilirim diyerek kenara çekilmek değildir insanlık.
İnsan olmak, içindeki karanlığa rağmen ışığı seçebilmektir.
Yoksa sadece nefes alıyor oluruz "yok ama var gibi, var ama yok gibi."
Yaş...yoruz
*
Mehmet Demir
6724