Bugün onuncu gündü gidişin Kuş kanadı rüzgârda dost selamına hasret esinti Kış mı geldi buz olmuş sarkıyor sevda çatılardan Şarkılar şömine başında
fısıltıya dönüyor sonu sessizlik olan bakışlarla orada olurken düşlerinde gerçek yalnızlığa dönerken Senin olacak hasret senin olacak yalnızlık daralmış nefeslerde aşk Her yer yangın bugün içim dışım çöküyor yüreğim biçare beynim hükümsüz Düşlerim silinirken saklanmış yüzlerde canlanan geçmiş Geçilemeyen unutulamayan maziye soğuk işlemeyecek artık yüreğime unuttuğum dokunuş olacak Yok artık bir daha asla bir lokma ekmek ile kalp atışı sevgi Yaşadığım hayatta bundan böyle gülüşün nasıl hatırlamadığım anda rüzgâr kapı aralığından usulca salıverdiğinde esintisini Üşümüş hislerimde gidişini hatırladım yavaşça sırtını dönerken göz ucunda elveda diyen bakışında Unut beni dercesine salınışın da unuttum seni
Ne kadar diye sorarsan senin beni özlediğin kadar.

MehetDüpel 2002 06.20