Hayatın bize sundukları belki bizi umutsuz kılan ve belkide bizim dirençsizligimiz,güçsüzlügümüz!!bir gün o inanılmaz güçlüklerle karşılaştığımızda en inanılmazı gerçekleştirebilirmiyiz sizce? Umud limitimiz dolumu? ve ya kendimize ne kadar güveniyoruz..

Güzel ve çirkini ayıra bilecek kapasite de olduğumuzun farkındayız aslında.Ama yaşam sıkıntıları ,içinde bulunduğumuz düzensizlik ve beraberinde gelen mutsuzluk...hayır diyiyoruz kendi kendimize bu böyle olmamalı!!!Hayat diye bişey var!!!her zaman keşfedilicek geniş güzellikler,ne kadar yaşarsak yaşayalım sınırsız mutluluklar var. Ama nasıl ulaşıp bulmalıyız, sorularıları ile hep karşı kaşıyayız

İşte gerçekler!!!hayat kovalar biz kaçarız …İnsanlar hep kendini rahatlakmak için dünyalar kadar sevgilere muhtaç olduklarını sanarlar .Hayır aslında o dünyalar kadar sevgi içimizde ,ne olur yani birazcık olsun alıp çıkartsak sevgimizi.Ben hep radyo proğramlarımda insanlara umut demeye açlıştım.İlk zamanlar insanlardan gelen msj ler, mail’ler fax’lar mektublar hep karamsar ve olumsuz tebkilerdi”ne oluyor siz polyanacılık mı oynuyorsunuz?” tepkilerini aldım ,ama sonrasında insanlar gerçekten kendi içinde sevgileri gördüler.Biz birazda zor’u zorlamaya çalışmalıyız degilmi?

Bir çoğumuz babam ve oğlum film ‘ini izledik ve duygulandık.bizler halen flim lerde de olsa duygulanıyorsak,kendi kültürümze el uzatıldığında tepki veriyorsak,ağladığımızda halen biribirilerimizi teselli ediyorsak,halen içimizde sevgi var demektir.evet bu sevgi halen içimizde ise gelin hep beraber bu sevgileri birimize sunarak umut limitimizin dolu olmadığını kanıtlayalım.Yeni umutlar ümidiyle sevgiler.