Vapurlar da ve Otobüslerde Satıcılar

Bizim gençliğimizde İstanbul Boğazı’nda yolcu vapurlarında, ayakta çeşit çeşit eşya satan seyyar satıcılar olurdu. Traş bıçağı, tarak, çakmak... Ne varsa çantalarında. Vapur iskeleden hareket eder etmez başlarlardı bağırarak satışa.
Hele bir "Sevgili abilerim, ablalarım..." diye lafa girdiler mi, o ses sanki seni içine çekerdi. Bir şey almasan da kulak verir, izlerdin. Satıcı da farkındaydı bunun. Hem ses tonu, hem dili ayrı bir çekicilik taşırdı.
Otobüslerde de benzer bir manzara yaşanırdı. Yolculuk başlamadan önce içeri süzülen genç satıcılar, “Abicim, ablacım...” diyerek araba tutmasına karşı küçük torbalarda nane şekeri satarlardı. Sakız da olurdu çoğu zaman. Yolculara göz gezdirip bir-iki cümle eder, kimi zaman bir iki satış yapar, sonunda da şoför ya da muavin sert bir bakışla "Hadi kardeşim, in artık," diyene kadar içeride kalırlardı.
Şimdi hepsi geçmişte kaldı. Ama o sesler, o satıcıların telaşı, vapurun motor sesiyle karışıp kulağımızda bir hatıra gibi hâlâ çınlar.
Kamil Erbil