0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
156
Okunma
”Gaaazeteee!..”
Omuzda gazete, elde umut…
Yürekte sabır, sokakta ses…
Şimdi her şey daha sessiz, daha telaşsız ama bir o kadar da renksiz. Haberler artık birer bildirim, gazeteler birer ekran kaydırması. Oysa bir zamanlar haber dediğin, sokaktan geçerken yankılanan bir sestir, mahalleye düşen bir ayak sesidir.
Bazen düşünüyorum da...
Belki de en doğru haber, o çocukların gözlerindeki ışıltıydı.
Belki de en sıcak manşet, o sabah serinliğinde yankılanan:
“Gaaazeteee!..”
diye uzayan bir sesle başlardı.
Ve şimdi…
O sesi duyamasak da, o günleri yaşayan bizlerin yüreğinde hâlâ taptaze duruyor.
Bazen bir rüzgar esince, sanki bir sayfa hışırtısı gibi kulağıma çalınıyor:
“Hürriyet!.. Milliyet!.. Akşam!.."
Belki de hayat, en çok böyle küçük seslerin hatırasında saklıdır.
Kamil Erbil
