Jale eve gittiğinde herkesi alt kattaki televizyonun karşısında oturmuş halde buldu. Haber kanalındaki alt yazıda, “Kaba Tepe-Gökçeada hattında, olumsuz hava şartlarından dolayı tarifemizde bulunan planlı tüm seferlerimiz iptal edilmiştir. Geyikli-Bozcaada hattında, olumsuz hava şartlarından dolayı tarifemizde bulunan planlı tüm seferlerimiz iptal edilmiştir.” yazdı. Jale bir süre söylendikten sonra üst kata çıkıp telefonuna sarıldı. Bir süre farklı uygulamalarda gezindikten sonra maillerine baktı. Her şey çok ani olmuştu, dün maillerine bakmadığından durumun farkında bile değildi. O maile bir süre şaşkınlık ve hayret dolu bakışlarla bakakaldı. Yeni bir iş araması gerekecekti, sinirleri bozuldu. Pencereye yöneldi, yağmur damlaları gözyaşlarının yanaklarından süzülmesiyle eş zamanlı bir şekilde camdan akıyor, içi daralıyor, bir bilinmezliğe sürüklendiğini hissediyordu. Boşluğa düşmüş gibiydi, peki kovulma nedeni ne olabilirdi? Her şeyi ile mükemmeldi, projelerini zamanında halleder hatta çoğu zaman erkenden teslim ederdi. Baş mimar olmasına bu kadar az kalmışken, neden izin alıp tatile çıkmıştı ki? Her şey mahvolmuştu... Hayallerinin suya düşmek üzere olduğunu düşünerek melankolik bir ruh haliyle elindeki telefonu yavaşça eğilip valizinin içine attı. Birkaç gözyaşı ile yağmurdan ıslanmış saç uçlarından birkaç damla valizin üzerine damlarken doğruldu. Yanaklarına yapışan saçlarını elinin tersiyle geriye ittikten sonra banyoya yöneldi. Lavabonun kenarına iki eliyle sıkıca sarıldı. İçinden aynayı yerinden çıkarıp kırmak, sabun cam sabunluğu yere atıp parçalamak, duvarı yumruklayıp tekmelemek geldi. Hiçbir zaman öyle hareketler yapıp şımarık ve bencilce davranmadığından, yine durup sakince düşünmeye çalıştı. Göğsü nefes alırken sinirden titreyerek inip kalkıyor, ellerini fark etmeden sıkıyor, adeta sinirleri boşalıyor kendini çaresiz hissediyor ve böylelikle daha çok sinirleniyordu. Derin nefes alırken doğruldu ve tekrardan yatak odasına yöneldi. Pencereyi açıp dışarıya baktıktan sonra yağmur sesiyle biraz olsun sakinleşmişti. Bir süre sonra banyodan çıkmış ve hazır halde çekyatın üzerinde oturuyordu. Olgun bir şekilde iş yerini arayıp bilgi aldı, fırtına yüzünden işe gelemeyeceğini söylemesine gerek yoktu. Otel projesi konusunda uzunca bir süre konuştuktan sonra eşyalarını toplamak için geleceği günü söylemeye dili varmadı. Bir an önce yeni bir iş bulmalıydı. Düştüğü karanlık melankoli çukurundan çıkmanın tek yolu güneşi beklemek ve doğru zamanda ışığa çıkmaktı.