0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
145
Okunma
Konuşmak istemeyince yazmaya başlıyorsun. Ne yazdığın ne için yazdığın, okuyan için bilinmez. Çoğu zaman sadece yazanın ve yazılmasını sağlayanın anladığıdır.
Ama her okuyan kendi hikayesinde bir olay ile özleştirir yazılanı. Bir an durur, düşünür sonra üzülür ya da mutlu olur. Geçmiş hikaye gelecekte hangi duygusunu beslerse onu hisseder okuyan.
Bazen şiir, bazen cümleler topluluğu, bazen ise sadece bir kaç cümledir.
Anlatılanlar yazarın duygularının yansımasıdır.
Yazmanın sebebi anlatacak gücünün sadece kalem için kalmasıdır.
Kalem duyulan özlemin en saf halidir, kağıt sevginin temizliği kadar beyazken.
Özlemin kağıtla buluştuğu bir gece daha...
