Hayattaki, lügatimizdeki en sırlı, en büyülü, en büyüleyici kelime “emek”!
İlişkileri anlamlandıran, değerleri yerine oturtan kavram emektir!
Emek yoksa sevginin,
Emek yoksa saygının,
Emek yoksa dostluğun, arkadaşlığın, akrabalığın da anlamı yok.
Daha doğrusu, emek yoksa sevgi de saygı da dostluk da yok… Emek yoksa bunlar da olamaz. Hepsi emek ister.
Seviyorum diyorsun… Peki sevgin için emek harcıyor musun? Yoksa sevmek sadece dilinde mi?
Sayıyorum, saygı duyuyorum diyorsun, sosyal medyada sık sık saygılar yazıyorsun. Saygını, saygılarını emekle kanıtlıyor musun? Saygı duyduğun kişiyi arıyor musun? Ziyaret ediyor musun? İhtiyacı olup-olmadığını soruyor musun? İhtiyacını gideriyor musun?
Hele dostluk, arkadaşlık, akrabalık, hemşerilik… Bunları anlamlı kılmak, bu kavramların içini doldurmak için emek harcıyor musun? Yoksa doğarken kazanılan sıfatlar olarak, sadece denk geldiğinizde mi arkadaşlık, hemşerilik ediyor, akrabalığınızı hatırlıyor, sahte gülücüklerle işi geçiştiriyorsun?
Dernek, kulüp, parti üyesi misin?
Derneğini, derneğin diğer üyelerini önemsiyor musun?
Derneğini benimsedin mi?
Önemsediğini, benimsediğini nasıl kanıtlarsın?
Önemsemek, benimsemek!
Bu mastarların sonları “emek”le bitiyor. Ne kadar ilginç ne kadar anlamlı, değil mi?
Ancak emek çekersen, emek harcarsan önemsemiş, benimsemiş olursun.
Derneğin diğer üyelerine yardımcı olursan, onları faaliyetlerinde desteklersen, derneğin etkinliklerine katılırsan, derneğin amaçları için hizmet edersen, her fırsatta, her ortamda derneğini tanıtırsan onu benimsemiş, üyelerini önemsemiş olursun.
Aynı şekilde, akrabanı, dostunu bayramda-kandilde yasak savmak için aramakla değil, her zaman aramakla, ziyaret etmekle, derdiyle dertlenmekle, işini kolaylaştırmakla, yardıma ihtiyacı olanı sorup-soruşturmakla, yardım ve destek olmakla, gerçekten dost ve akraba olduğunu göstermiş olursun. Bunlar hep emekle mümkündür. Emek çekmek, emek harcamakla mümkündür.