iki ceylan su içiyor duvardaki halıda

közün üstü kül kaplı
demini almış ocakta..

kadının elinde tesbih
belli ki çekerken sızmış

adamsa ceviz sedirde
uzanıp uyuyakalmış

bir zamanlar çatal kaşık sesine karışırdı ev içindeki muhabbet
yer sofrasının altına girer, sırnaşırdı tekir
saklambaç oynardı kızlı erkekli çocuklar
amcalar
halalar
yatıya kalan dayılar..

kalabalığın uğultusu ninni gibiydi

tatlı bir tebessüm belirirdi elma kızılı yanakta
patiska perdeden sızan güneşle
rüyalar uyanmakta

...

şimdi iki kişilik sini var yer sofrası yerinde
kim bilir belki de durmuyor
yer sofrası yerinde

artık ne tekir var sırnaşacak
ne çocuk
gülüşecek

kapılar bile gıcırdıyor açılıp örtülmemekten
patiskalar solgun
zaman desen çok yorgun

yine de ilk bahar doğuyor güneş olup o dağdan
asma kilit olsa da
uyandırıyor rüyadan

..

iki ceylan su içiyor hala duvardaki halıda
anılar kadar canlı
zamana inat ayakta